Wat een bijzonder jaar was dit toch voor misschien wel de beste B1 van Nederland. Wij als coaches hadden er alle vertrouwen in dat we een heel eind hadden kunnen komen met dit team, maar helaas mocht het niet zo zijn en hebben we uiteindelijk maar zes competitiewedstrijden mogen spelen. En toch zijn we als team doorgegaan om het maximale uit dit jaar te halen. We hebben hard getraind, veel onderlinge wedstrijden gespeeld tegen A1, A2, B2 en C1 en we hebben enorm veel plezier gehad. Zelden zie je zo’n team dat onder alle omstandigheden hard wil werken en zich altijd wil blijven ontwikkelen. We hebben getraind en gespeeld in gevoelstemperatuur -5, in de stromende regen en in de bloedhete zon, niks was de spelers te gek. Wij als trainers kunnen niet wachten om deze geweldige spelers aan jullie als publiek te laten zien, want zij verdienen het mooiste podium en wij hebben er alle vertrouwen in dat dit gaat lukken!
Het volgende stuk is geschreven door vier spelers uit de B1. Lara vertelt haar ervaring over dit jaar, Meike vertelt over haar ervaring in haar eerste seizoen bij DVO, Sem vertelt over het spetterende afscheidskamp en Matthijs blikt vooruit richting komend jaar.
Het jaar van DVO B1 – Lara
In de zomervakantie was de B1 bekend gemaakt en konden we al snel oefenwedstrijden gaan spelen. We mochten aftrappen tegen KZ, het was tijdens etenstijd dus we moesten eten in de auto. Gelukkig mochten we na een goede wedstrijd met de winst weer naar huis (6-22).
Teamuitjes kunnen we natuurlijk ook niet missen, want teambuilding is natuurlijk alles. Na te hebben gebarbecued gingen we naar Veenendaal om daar te gaan kanoën. Er was een langzame start, maar op een gegeven moment had iedereen een beetje door hoe het werkte. Manon en Stijn moesten door de Coronamaatregelen helaas alleen, al ging het hen daardoor wel wat beter af. Want op de terugweg vonden Daan, Matthijs en Bram het handig om te gaan staan in de kano, waardoor ze in het water belanden en even later op de kant stonden te klappertanden, maar het was wel het hoogtepunt van het uitje.
Toen mochten we na een lange tijd eindelijk weer competitie spelen. Na een mindere start tegen Tiel met 16- 14 verlies, konden we de vijf wedstrijden erna gelukkig wel winnen. Helaas werd toen de competitie weer gestopt en hebben we nooit de competitie kunnen afmaken, en nooit kunnen weten waar we waren geëindigd.
Vervolgens kwam de lockdown en hebben we onszelf vermaakt door middel van spelletjes via Teams. In tweetallen mocht iedereen iets verzinnen om om de twee weken te doen. Toen er eindelijk wat meer mocht hebben we Sinterklaas gevierd in groepjes verdeeld over de huizen. Via teams en leuke spelletjes hebben we een prachtige avond gehad met leuke cadeautjes en gedichten.
Er mocht geen competitie meer gespeeld worden, dus mochten we onderling aan de slag. Wedstrijdjes tegen de A2, B2, C1 en A1. Met de A1 als grootste uitdaging en we deden vier potjes tegen elkaar. En we hebben er maar liefst één gewonnen, waar we als team al heel blij mee waren, dan vergeten we de drie verloren potjes toch gewoon.
En wat is er beter dan een uitje? Nog een uitje! Dit keer gingen we lasergamen in het bos. Met potjes zoals elkaar afschieten, de vlag zoeken of één persoon zoeken om die uit te schakelen. En als je daarin heel fanatiek bent, eindig je net zoals Bram hoog in de boom.
Na nog heel veel wedstrijden onderling gespeeld te hebben kwam toch echt de laatste wedstrijd, dan toch maar eventjes een teamfoto maken. We zijn als team erg gegroeid maar vooral ook een hele hechte groep geworden, waardoor er elke training en wedstrijd veel plezier was. Zo hebben we ook veel plezier gehad met onze afsluiting.
Mijn ervaring in mijn eerste seizoen bij DVO – Meike
Eindelijk mochten we weer wedstrijden spelen met publiek en de B1 werd samengesteld met allerlei spelers vanuit verschillende teams en clubs. Dat was lastig, we moesten wennen aan elkaar, elkaar beter leren kennen en zorgen dat iedereen fijn met elkaar speelt. Maar toen.. werd alles weer dicht gegooid, geen wedstrijden meer alleen onderling tegen je eigen club. Dat was balen. De taak voor Manon en Stijn: hoe houden de spelers plezier en hoe blijven ze zich toch nog ontwikkelen?
Ik, Meike van Hout, vond mijn eerste jaar bij DVO zonder echte wedstrijden natuurlijk zuur en anders dan ik had gehoopt. Ondanks dat heb ik me ontwikkeld tot een betere speler en heb ik veel bijgeleerd. Alle spelers zijn veel gegroeid en we hebben geleerd: harder te werken, beter te schieten, elkaar beter aan te coachen en hard voor elkaar te werken, één team één taak noemen we dat. Wij als team willen daarvoor Manon en Stijn heel erg bedanken.
We balen er natuurlijk heel erg van dat we geen wedstrijden met de B1 van afgelopen seizoen mochten spelen, we wilden graag laten zien hoeveel beter iedereen is geworden, en hoe we als team voor elkaar zijn gaan werken. Ondanks dat vind ik dat we een supertijd met allerlei leuke activiteiten hebben gehad en dat alles goed geregeld was. Op naar volgend jaar!
De afsluiting van DVO B1 2020-2021 – Sem
Op de dag van het kamp hadden we allemaal nog wedstrijden, de A1 en B1 pakten in de ochtend een ruime overwinning en de A2 speelde later in de middag en behaalde een mooie overwinning op Wageningen.
Het teamuitje was in Soest in een scoutinghuis. Nadat de spelers die bij de B1 en A1 speelden bij het scoutinggebouw waren aangekomen kwam ook de auto met de A2 spelers met harde muziek aangereden in het rustige bos in Soest.
We begonnen het kamp met Kubb, dat is een spel waarmee je in twee teams met stokken elkaars blokjes moet omgooien zodat je daarna de koning om mag gooien. Een mooie 2-1 overwinning voor de mannen.
Daarna gingen we boogschieten met pijlen die je op elkaar mocht schieten (Archery tag). Appels van hoofden schieten en elkaar proberen zo hard mogelijk te raken kon helaas niet uitblijven, maar gelukkig geen gewonden. In een bos kan dit natuurlijk niet goed gaan dus waren we al snel drie pijlen kwijtgeraakt in de bomen.
Daarna gingen we friet met een snack eten en kon de karaoke beginnen. Van populaire Tiktok-muziek naar Brabantse oempaloempa-nummers, niks was te gek en met pijlen als microfoon in de hand kon heel Soest meegenieten van onze gouden keeltjes. Om 11 uur moest het stil zijn op het terrein dus snel naar binnen voor de avondactiviteit.
En toen hebben we allemaal spellen gespeeld in een jongens- en meisjesvorm met als laatste weerwolven, een spel waar ik “Sem” heel erg goed in was. Toen werden de bedden klaargemaakt maar slapen, ho maar! Onze benjamin Julian had als opdracht iedereen wakker te houden en dat is met zijn vrolijke gepraat aardig gelukt, tot ergernis van een bepaalde mannelijke trainer. Pas rond vijf uur konden we slapen en zo eindigde deze geweldige dag.
Op de tweede dag begonnen we met het ontbijt en daarna gingen we weer een jongens-tegen-de-meisjesspel doen waarmee je een bak met water met onze voeten overeind moesten houden en onze sokken tijdens het omhoog houden moesten uittrekken. Dat was niet een spel voor de jongens want het is ons geen één keer gelukt om de bak overeind te houden, vooral onze boer Bram moest het ontgelden met liters water over zich heen. Complimenten aan de meiden!
Daarna gingen we naar de Soesterduinen met de bogen en gingen we daar weer met de bogen schieten, helemaal veilig en er zijn gewonden gevallen, ook geen nieuwsgierige viervoeters! En ook was het een heerlijk moment om gewoon even te zitten en te kletsen, wel met ogen in je achterhoofd want de pijlen konden zomaar jou richting op komen.
Om 2 uur gingen we terug naar het kampgebouw voor een broodje knakworst en wat lekkers. Onze geweldige teambegeleiders stonden klaar met deze verwennerij en werden vervolgens als dank voor hun geweldige inzet dit jaar, flink in het zonnetje gezet. Ook kregen alle spelers een leuke speech van Manon en Stijn met daarbij een fotoboek van dit geweldige jaar. Ook werden de trainers in het zonnetje gezet met een bierpakketje en jongleerballen voor Stijn en een prachtig decoratiepakket voor Manon voor in haar nieuwe huisje. Dit was het einde van dit geweldige jaar, alleen nog een housewarming met barbecue bij Manon staat op het programma.
Dit was het moment om afscheid te nemen van dit bijzondere jaar en gingen we allemaal weer naar huis.
Verwachtingen voor komend jaar en waar gaan de spelers heen? – Matthijs
Na dit leuke jaar gaan we allemaal een andere kant op! Famke en Julian blijven nog een jaartje bij Manon en Stijn in de B1 spelen. We zijn allemaal benieuwd hoe het komende seizoen voor de B1 gaat lopen, maar ze gaan natuurlijk voor dat kampioenschap! De B1 wordt een erg leuk team met veel kwaliteit, dus toeschouwers zijn zeker welkom volgend seizoen!
De rest van de spelers van de B1 stroomt door naar de A. Iedereen speelt daar momenteel in de A1/A2-selectie. Daar worden nog selectietrainingen gespeeld om te kijken wie er een plekje in de A1 kan bemachtigen, en wie er misschien nog terugvallen naar de A3. Op de zaterdagen worden er wedstrijden gespeeld tegen andere verenigingen uit de omgeving om lekker weer een balletje te gooien, maar ook zodat de coaches een beter beeld krijgen van de spelers. Bij zowel de A1 en de A2 lopen ook veel leuke spelers rond met veel talent, die stuk voor stuk allemaal goed kunnen korfballen, dus zeker geen gemakkelijke keuze! Ook daar zou het dus zeker leuk zijn als er veel toeschouwers op af komen aankomend seizoen!
Alles samen kunnen we spreken van een fantastisch seizoen en kunnen we niet wachten om na de zomer aan het publiek te laten zien wat we in huis hebben. En houd deze spelers in de gaten, er kan zomaar de nieuwe Mick Snel of Celeste Split tussen zitten.
Tot snel,
Mannen: Julian Ritman, Sem Hooijer, Matthijs de Koning, Bram Dolleman en Daan Veenhuizen.
Dames: Meike van Hout, Rosalie Peet, Lara van Golberdinge, Deborah Vos en Famke van de Garde.
Trainers: Manon Maasland en Stijn Aarts
Teambegeleiders: Jolanda van Golberdinge en Hanneke Vos
naar elkaar toe, zodat er even contact is om wat vragen te stellen.
