Trainers in de spotlight: Daniëlle, Kelly en Mariëlle (DVO/Accountor C3)

/in , , /door

Zoveel enthousiaste trainers die klaar staan om wekelijks met veel plezier te trainen en te coachen! Wie zijn al deze mensen die vaak naast hun werk of studie veel tijd steken in het opleiden van onze jeugdspelers? Wij stellen ze graag aan jullie voor. 

Dit keer de coaches/trainsters van onze C3 en dit team mag zich gelukkig prijzen met dit 3-vrouw sterke begeleidingsteam. We stellen ze aan jullie voor van links naar rechts.

Daniëlle de Wilde, 24 jaar, zij werkt als microbiologisch analist op een laboratorium waar melkpoeders onderzocht worden op micro-organismen.

Kelly Verhoef, 23 jaar, zij heeft 1 jaar social work gestudeerd op het CHE, maar moest helaas door persoonlijke omstandigheden stoppen en is toen gaan werken in een kledingwinkel en wil na de zomer weer gaan studeren.

Mariëlle Westeneng, 21 jaar, en zij zit in het eerste jaar van de Bachelor Security Management.

Samen korfballen zij ook in DVO/Accountor 12, alleen is Daniëlle helaas door een blessure nu supporter van dit team.

(Dit interview is ingevuld voordat de heftige en trieste gebeurtenis omtrent het overlijden van Stephan van den Hul plaatsvond).

Waarom heb je voor korfbal gekozen en hoe lang doe je dit al?
Mariëlle: Ik zat samen met mijn beste vriendinnetje op turnen, maar toen stapte zij over op korfbal. Ik ben haar achterna gegaan. Inmiddels is zij wel gestopt helaas. Ik korfbal nu ongeveer 11 jaar.
Daniëlle: Via school was er het schoolkorfbaltoernooi en daar deed ik vaak aan mee. En doordat m’n zus al bij DVO speelde was de keuze makkelijk gemaakt. Ik korfbal al zo’n 13 jaar.
Kelly: Toen ik 8 was werd ik door een vriendinnetje gevraagd om een keer mee te komen trainen en daarna ben ik niet meer weggegaan. Inmiddels dus al 15 jaar.

Heb je nog familieleden die korfballen?
Mariëlle: Mijn nicht heeft lang geleden gekorfbald. Nu ben in nog de enige van mijn familie.
Daniëlle: Alleen mijn zusje nog.
Kelly: Mijn moeder en opa hebben vroeger gekorfbald, maar momenteel alleen nog mijn zusje.

Waarom ben je trainer geworden?
Mariëlle: Daniëlle vroeg of ik samen met haar training wilde geven aan de C4. Na dat jaar was ik erg enthousiast geworden en sindsdien ben ik training blijven geven.
Daniëlle: Het leuk me altijd al leuk om trainen te geven en toen is er gevraagd of ik een D-team zou willen doen. Dat heb ik een paar jaar gedaan en vervolgens ben ik gevraagd voor de C. En nu al weer een paar jaar met Kelly en Mariëlle.
Kelly: Mariëlle en Daniëlle gaven al samen training en het leek mij ook heel leuk dus ben ik erbij gekomen. Dit is nu ons 3e jaar met zijn drietjes.

Waarom de C3?
We zijn begonnen met de C4, op een gegeven moment kwam de C3 vrij en toen zijn we doorgeschoven. Deze leeftijd is leuk. Ze kennen het spelletje, maar kunnen nog wel veel bijleren en groeien.

Wat is er leuk aan deze groep?
Mariëlle: Het is een hele enthousiaste en gemotiveerde groep die graag wil leren. Er is een goede balans tussen hard werken en genoeg gezelligheid.
Daniëlle: Het is een groep die erg enthousiast is. Onderling kunnen ze het met elkaar vinden. En trainen willen ze eigenlijk altijd wel.
Kelly: Het is een jonge, enthousiaste groep. Daarnaast zijn ze heel gemotiveerd en willen het liefst zo vaak mogelijk trainen, zelfs toen het zo koud was.

Wat hoop je dit seizoen te bereiken met je team?
Mariëlle: Dat vind ik lastig om te zeggen nu met Corona, maar mocht er nog een veldseizoen komen, dan zou het wel leuk zijn als we het jaar als kampioen afsluiten.
Daniëlle: Als het weer kan… dat iedereen verder groeit dan waar ze al waren en dat je aan het einde van het seizoen kunt zien welke stappen ze gemaakt hebben.
Kelly: Het eerste deel veld zijn we ongeslagen kampioen geworden. Dit wilden we graag nog een keer herhalen in de zaal/tweede deel veld, maar de vraag is in hoeverre dat nu mogelijk is. Voor nu hoop ik ze vooral nog te zien groeien en dat ze nog wat wedstrijdjes kunnen spelen.

Wat vind je zelf de leukste korfbaloefening?
Mariëlle: Partijen en oefeningen die onderlinge wedstrijdjes zijn.
Daniëlle: Partijen.
Kelly: Partijen.

Wat zou het team dat je traint een positieve eigenschap van je vinden?
Mariëlle: Dat er een goede balans is tussen gezelligheid en hard werken.
Daniëlle: Dat ik rustig kan blijven wanneer het spannend wordt en de combinatie van gezellig en serieus zijn.
Kelly: De combinatie van het gezellig zijn, maar ook streng kunnen zijn.

En welk puntje moet je als trainer/coach nog verbeteren volgens je team?
Mariëlle: Ik denk ze soms nog iets meer zelf naar oplossingen laten zoeken.
Daniëlle: Dat ik soms iets strenger mag zijn.
Kelly: Misschien dat ze me soms iets te streng vinden, hahaha.

Heb je een trainers diploma of wil je die behalen?
Kelly heeft een KT2-diploma.

Wat is jouw sterkste korfbalkwaliteit?
Mariëlle: Aanvallende dreiging, vooral de combinatie van dreiging naar binnen en mijn schot op twee benen.
Daniëlle: Mijn snelheid en wendbaarheid waardoor ik lastig te verdedigen ben en bij wie ik ook in het vak neergezet word, ik kan eigenlijk wel met iedereen spelen.
Kelly: Ik heb denk ik veel inzicht en kan daardoor goed het overzicht bewaren. En als ik mijn dag heb, heb ik een prima afstandsschot.

Welke wedstrijd/kampioenschap vergeet je niet meer als speler of als coach?
Dat is voor alle drie de gedenkwaardige kampioenswedstrijd tussen de C4 en Woudenberg, waar de thuissupporters het op zijn zachtst gezegd niet met elkaar en de scheids eens waren. Tijdens deze wedstrijd keerden de ouders zich tegen de scheidsrechter, het werd bijna een knokpartij waardoor die ouders het veld afgestuurd werden. Gelukkig trok de C4 zich van dit alles niets aan en zijn ze kampioen geworden.

Heb je speciale (eet)gewoontes voor een wedstrijd (bijgeloof)?
Mariëlle: Nee.
Daniëlle: Geen bijgeloof maar ik deed altijd twee haarelastiekjes in.
Kelly: Nee geen bijgeloof. Wel zorg ik dat ik in ieder geval genoeg (eiwitten) eet, zodat ik voldoende energie heb.

Volg je nog meer sporten?
Mariëlle: Bijna niet, heel soms kijk ik voetbal.
Daniëlle: Nu ben ik veel aan sporten bij de fysio door mijn blessure. Maar daarvoor deed ik zo af en toe aan hardlopen en fietsen op de mountainbike samen met mijn vader. Daarnaast kijk ik veel sport, vooral het langebaanschaatsen, in het weekend staan dan de sportzenders ook veel aan.
Kelly: Toen de sportscholen nog open waren, was ik daar 4/5 dagen in de week te vinden. Met thuissporten ben ik helaas nog wat minder fanatiek. Verder volg ik de Formule 1 en kijk ik af en toe een voetbalwedstrijd.

Wat vind je leuk aan DVO als vereniging en moet er nog iets anders?
Eensgezind vinden zij dat DVO een hele gezellige vereniging is waar iedereen elkaar kent en ook voor elkaar klaarstaat. Kelly merkt nog wel op dat er soms wel wat meer gekeken zou mogen worden naar de lagere teams, maar denkt dat er door de Groene Draad al een grote stap is gemaakt in de goede richting.

Welke activiteit die georganiseerd wordt vind je het leukst en heb je nog een idee?
Eensgezind: Het koppelschiettoernooi, de pubquiz en de DVO-feesten.

Waarom moet iedere speler/ouder een vrijwilligersklus doen?
Een club draait op vrijwilligers. Af en toe je steentje bijdragen kan geen kwaad en het is ook nog eens gezellig. En iedereen wil de mogelijkheid hebben om na een training of wedstrijd nog een drankje te kunnen drinken. Daarnaast is het altijd gezellig bij de bar. Dus als iedereen af en toe helpt, kom je al een heel eind.

Wil je nog iets kwijt wat niet genoemd is?
3x Nee.

FAVORIETEN

Jouw…

Beste trainer?
Mariëlle: Edwin Bouman.
Daniëlle: Janine van Schie.
Kelly: Janine van Schie.

Korfbalmaatje(s)?
Mariëlle:  Esmée Wildekamp en Marije de Voort (toen ze nog korfbalden) en DVO 12.
Daniëlle: DVO 12.
Kelly: Heel DVO 12.

Beste korfballer?
Unaniem: Chris van Haren.

Beste korfbalster?
Mariëlle:  Renée van Ginkel.
Daniëlle: Daniëlle Boadi.
Kelly: Daniëlle Boadi.

Leukste verenigingsactiviteit (naast korfbal)?
Feestjes, DVO-gala en de pubquiz.

Beste barman/vrouw bij?
Unaniem: Oscar Oostendorp.

Jouw beste supporter?
Mariëlle: Mijn moeder.
Daniëlle: Mijn moeder.
Kelly: Daniëlle natuurlijk! En mijn moeder.

Beste scheidsrechter?
Unaniem: Mike Schroten.

Beste sporter/sportclub/sport naast korfbal/DVO?
Mariëlle: Jorrit Croon van HC Bloemendaal en Jackie Groenen.
Daniëlle: Sven Kramer en Ireen Wüst.
Kelly: Max Verstappen.

Ook DVO/Accountor C3 kampioen

/in , , /door

DVO C3 heeft de eerste veldcompetitie als ongeslagen kampioen afgesloten. De eerste wedstrijd tegen DKOD verliep nog wat moeizaam. De spelers moesten wennen aan elkaar en ook de hogere paal was voor sommigen even inkomen. Ondanks alles resulteerde de wedstrijd toch in een 2-5 overwinning.

De volgende wedstrijden verliepen een stuk minder moeizaam. De ene na de andere wedstrijd werd ruim gewonnen (9-4, 14-1, 10-3). Op 3 oktober moest er van SKF gewonnen worden en dan was de C3 één wedstrijd voor het einde van het seizoen al kampioen. Het was behoorlijk slecht weer en uit bij SKF is altijd lastig, maar het leek de kinderen niks uit te maken en na het laatste fluitsignaal stond er dan ook een mooie 2-9 overwinning op het scorebord. De C3 was kampioen! Dit werd gevierd met taart op de parkeerplaats bij DVO (want tja Corona..)

Om het kampioenschap toch een klein beetje feestelijk te vieren kwam Koen van Roekel een gasttraining verzorgen. Na de training deelde hij ook nog de bekers en certificaten uit.

Er stond nog een laatste wedstrijd op het programma tegen Tiel. Werd deze ook gewonnen, dan was de C3 ongeslagen kampioen. Met de extra tips van Koen begonnen de kinderen vol enthousiasme aan de wedstrijd. Met rust stond het al 1-7. De tweede helft verliep iets moeizamer, maar deze voorsprong gaven ze natuurlijk niet meer uit handen. 3-10 winst en de C3 was officieel ongeslagen kampioen.

Gerwin, Mark, Maarten, Micha, Timme, Kim, Iris, Deanna, Laura en Merel wij zijn super trots op jullie!

Nu gaan we lekker warm de zaal in.

Team in de spotlight: DVO/Accountor C3

/in , /door

Dames: Valencia Milovanovic, Sarah Menninga, Marit Brunekreeft, Ilse Noortman, Jade Heitink, Laura van Brummelen
Heren: Thomas van de Craats, Peter de Haan, Jezmar, Julian Beukhof, Glenn Oberink
Trainsters: Daniëlle de Wilde, Kelly Verhoef, Mariëlle Westeneng

Hoelang korfballen je al?
Julian: 4 jaar
Valencia: Bijna 3 jaar
Jade: Dit wordt mijn 5e jaar
Thomas: 4 jaar
Glenn: Vanaf de F-jes
Laura: 8 jaar, vanaf de welpjes
Marit: 3 jaar
Ilse: dit wordt mijn 4e jaar
Peter:  Zo’n 2,5 jaar
Sarah: 2,5 jaar
Jezmar: 5 jaar

Wat verwachten jullie van aankomend seizoen:
Dat het een leuk en gezellig seizoen wordt, met een leuk team. We verwachten veel plezier, zowel binnen als buiten het veld. Ook verwachten en hopen we natuurlijk veel wedstrijden te winnen en we hopen uiteindelijk kampioen te worden.

Wat vinden jullie het leukst aan korfbal?
We vinden het leuk dat het een teamsport is en dat samenspel dus heel belangrijk is. Ook vinden we het leuk dat je korfbal het hele jaar door kan spelen, ’s winters lekker binnen en in het na- en voorjaar buiten.

Wie is jullie favoriete korfballer?
Julian: Koen van Roekel
Valencia: Daniëlle Boadi en Lois Bakker
Marit: Fleur Hoek
Thomas: Marijn van de Goorbergh
Glenn: Heb ik eigenlijk niet
Laura: Fleur Hoek
Jade:  Koen van Roekel
Ilse: Koen van Roekel, Romy Teunissen en Chris van Haren
Peter: Mick Snel
Sarah: Ik heb eigenlijk geen favoriete korfballer
Jezmar: Marijn van den Goorbergh

De Olympische JAspi-Spelen: één groot feest!

/in , , , , , , , , , , , , , , , , , , , /door

Het was volop genieten in Wekerom op de locatie “de Eiken Stek” tijdens het enige echte JAspirantenkamp. Plezier stond voorop en meedoen was belangrijker dan winnen. De Olympische gedachte zag  je steeds terug tijdens dit zonovergoten Jaspi-feest.

Er werd volop meegedaan met de door de activiteitencrew verzonnen Olympische onderdelen. Als rode draad streden de JAspi Olympiërs om de eretitel wie de Olympiër aller tijden zou worden. Daar moest veel voor gedaan worden.

Er waren o.a. vertegenwoordigers uit Mobielland, Dwergenland, Slaapland, Duckstad, ADHD-land en uit Ik faal-land. De landen shirts werden door de Olympiërs zelf geschilderd en bij ieder onderdeel weer aangedaan. Het zweet van een vorige activiteit en de uitgelopen verf als gevolg hiervan, werden voor lief genomen want als het shirt werd aangetrokken, kreeg men Olympische bonuspunten.

Ook in de nachten waren de JAspi’s actief. Het was al diep in de nacht toen ze gedropt werden in het grote en donkere Wekeromse bos. De groep die het snelst veilig terug kwam op de locatie, verdiende de meeste punten voor de eeuwige roem. Dat niet alle Olympiërs even goed richting kunnen bepalen, werd deze nacht wel duidelijk. Voor één groep werd zelfs bijna een Amber Alert uitgedaan.

Er werd nog lang nagepraat over deze spannende dropping en de meeste JAspi’s bleven daarna nog gezellig beneden. Echter toen het weer licht werd, ging iedere sporter wel onder zeil, want echte Olympiërs rusten voldoende.

De volgende morgen startte de Olympische Zeskamp. Op de zonovergoten Olympische velden van de Eiken Stek, werd gespeeld in teams. Snelheid, souplesse, intelligentie en af en toe een beetje geluk waren nodig om  ver te komen. De zeskamp werd afgesloten met een Australische Marathon voor de mannen en voor de vrouwen. De strijd tussen de dames ging tussen Danique van der Garde en Linda van der Wal. Het werd een titanenstrijd waar geen einde aan kwam. Opgeven was geen optie.

Na de lunch met heerlijke tosti’s, moesten de sporters het Olympisch bos in, want de Olympische vlag moest compleet worden gemaakt. Het werd een heet en stoffig gevecht tussen de teams. Uiteindelijk klonk er een overwinningskreet ver uit het bos en dat betekende dat er weer een aantal Olympiërs punten had behaald.

De nieuwe keukenprinsen Erik, Erik en Hans, hadden ondertussen zolang in de pan met macaroni staan roeren dat de lepels spontaan braken. Maar het avondeten smaakte dan ook heerlijk. Het hele weekend waren deze topkoks in de weer om de Olympiërs te voorzien van gezond voedsel. Want voor goede prestaties is goede voeding nodig. De komkommers waren niet aan te slepen.

Laat op de avond werd nog een spelletjes sextet gedaan. Nee lieve ouders, maak je geen zorgen, sextet is hetzelfde als kwartet, maar dan met z’n zessen. Er werd heen en weer gerend met ballen, kunstplanten, bladen, korven, etc.. Ieder team moest zes dezelfde attributen zien te vergaren en uiteindelijk werd één team beloond met punten.

Ook Olympiërs kunnen af en toe weer heerlijk kind zijn. Dit bleek wel uit het feit dat het spelletje “Mennootje zoeken” (eigenlijk gewoon omgekeerd verstoppertje), tot twee keer toe fanatiek gespeeld werd. Op het zoeken zou nog wel iets meer getraind kunnen worden, want Menno moest wel heel lang onder het stapelbed van de herenslaapzaal blijven liggen.

Op zondagmorgen werden de sportievelingen om 09.00 uur gewekt en na het ontbijt hielpen ze elkaar een beetje met het tanden poetsen. Iedereen poetste tegelijk de tanden van zijn buurman/buurvrouw. Ook deze activiteit ondersteunde de Olympische gedachte van saamhorigheid en eenheid.

Het Olympisch Jaspikamp werd afgesloten met een wedstrijd levend curling, ook wel “buikschuiven” genoemd. De baan werd glad gemaakt met groene zeep en de Olympiërs moesten zover mogelijk zien te komen. Spektakel en veel waterpret waren gegarandeerd.

Zo kwam er alweer een eind aan het 7e Jaspirantenkamp. Nadat Babette, Simeon en Niels gehuldigd werden als bronzen, zilveren en gouden medaillewinnaars, was het tijd om afscheid te nemen. Afscheid van alle DVO-aspiranten en -junioren die alles gezellig vonden en overal aan meededen. Maar ook afscheid van de crew-leden. Een aantal van hen zullen we niet meer terugzien op een volgend kamp.

Inge, Benjamin, Mariëlle, Martin, en Bert zullen er volgend jaar zeker niet meer bij zijn.

Inge en Benjamin waren beide gangmakers van de activiteitencrew, ieder jaar was het weer gezellig dat ze erbij waren. Wat hebben we gelachen om generaal Benjamin, waar iedereen voorop moest staan. Mariëlle, vanaf het allereerste kamp was zij er bij als organisator en initiatiefnemer. Ze was een kei in het verzinnen van activiteiten en de allerbeste vuller van waterballonnen. Martin, de man voor alle hand- en spandiensten en nergens te beroerd voor… zelfs niet als er honderden lege dozen opgeruimd moesten worden midden in de nacht. Ja en dan Bert, de huisfotograaf vanaf het eerste kamp. Ieder jaar werd er weer met spanning uitgekeken naar de foto’s van Bert. “Lachen naar Bert” waren veel gehoorde woorden, maar er werd ook veel gelachen om Bert en met Bert.

Ook voor mij  was dit het laatste kamp. Ik kijk terug op de mooie herinneringen en wil iedereen bedanken die dit mede mogelijk hebben gemaakt. Alle kampcrewleden van de afgelopen zeven jaar, bedankt voor de gezelligheid en jullie inzet en alle JAspi’s bedankt dat jullie erbij waren. DVO mag trots zijn op zoveel leuke en sociale  jeugdspelers. Ik heb van jullie genoten. Blijf wie je bent en blijf vooral meegaan met het enige echte JAspirantenkamp want ook volgend jaar zal er weer een JAspirantenkamp komen in het laatste weekend voordat de vakanties beginnen (het weekend van 12 t/m 14 juli 2019). De kampcrew staat alweer te popelen om jullie weer een onvergetelijk kamp te bezorgen.

Nu eerst vakantie, geniet ervan.

Marten v.d. Brink

De foto’s van Bert:
– FOTO’S DAG 1
– FOTO’S DAG 2
– FOTO’S DAG 3

DVO/Accountor C3 zaalkampioen!

/in , , /door

3 maart 2018, kampioenswedstrijd kans 1

Na een veldseizoen waarin de spelers en speelsters nog aan elkaar moesten wennen, gingen ze er in de zaal vol voor. Na tien wedstrijden gewonnen te hebben was daar de kampioenswedstrijd tegen concurrent ODIK C2. Zij hadden drie verliespunten, maar moesten nog twee keer tegen ons. Wij hadden aan een keer gelijkspel voldoende, zij moesten beide keren winnen.

De banken in de DVO-hal werden bezet door ouders, broertjes, zusjes, opa’s, oma’s, vrienden en nog veel meer belangstellende. Het moest gebeuren. Een gelijkspel was voldoende. Was het de druk? Het vele publiek? Een betere tegenstander? Paar spelers die niet 100% fit waren? We weten het niet. Wat we wel weten is dat we met een 2-5 verlies het veld af liepen. Niet getreurd, volgende week nog een kans!

10 maart 2018, kampioenswedstrijd kans 2

Op naar Barneveld. De winnaar van het duel zou kampioen zijn. Een voordeel voor DVO/Accountor C3 is dat het aan een gelijkspel genoeg had. De vrijdag goed getraind op bepaalde punten en een nieuwe strategie werd nog doorgenomen in de kleedkamers. Ik lieg niet als ik zeg dat ik meer DVO publiek, dan ODIK publiek zag. De handen werden geschut, de vakken gingen klaarstaan, de scheidsrechter floot in en toen kon het kampioensduel beginnen.

We gingen als een speer van start, wat resulteerde in een 0-3 voorsprong. Na een paar doelpunten over en weer gingen we rusten met een stand van 2-5. Met een paar nieuwe aanwijzingen op zak gingen de spelers en speelsters weer het veld op.

Met een stand van 4-6 met nog 15 minuten te spelen kneep ik hem als coach wel even. Maar, ODIK C2 moest nog minimaal drie keer scoren voor de winst. Toen de 4-7 viel en daarna ook nog de 4-8 begon ik als coach wat rustiger te worden. Wanneer je dan ook nog hoort dat de tegenstander moet uitverdedigen, klinkt dat als muziek in de oren.

Er werd afgefloten met een eindstand van 4-8! DVO/Accountor C3 heeft het gewoon gedaan. Zij zijn kampioen! Na het publiek bedankt te hebben, was het tijd voor een welverdiende taart. Nu op naar het veldseizoen met twee nieuwe spelers erbij. Op naar het volgende kampioenschap.

Alle spelers die met ons meegespeeld hebben, bedankt. Publiek bedankt.

Spelers en speelsters, Naomi en ik zijn trots op jullie!

Annemiek