Rubrieken
En de bal gaat naar… Willeke Vermeer
Vooral in deze tijd willen we als DVO-ers graag met elkaar in contact blijven en is het goed om te weten hoe het iedereen vergaat. Daarom gaan we nu figuurlijk de naar elkaar toe gooien, zodat er even contact is om wat vragen te stellen.
Willeke Vermeer krijgt de bal aangespeeld door mede-recreant Anton van Steenbergen. Zijn interview lees je hier terug.
Naam:
Willeke Vermeer- Rietveld
Team/Commissie:
Ik korfbal bij de recreanten met ontzettend veel plezier. Ons team bestaat uit mensen met en zonder korfbalachtergrond. Wij trainen op donderdagavond van 20.00 tot 21.00 uur en daarna is er telkens die beruchte en super gezellige derde helft. Hier genieten de recreanten, maar ook ex-recreanten, van een drankje en gezelligheid. Aan de tafel naast ons zitten de trainers en de begeleiders van DVO 1 en 2, dat is ook altijd een gezellig samenzijn. En waren wij altijd op donderdagavond de laatste die de kantine verlieten, nu zijn zij ons de baas.
Hoe gaat het ermee?
Het gaat goed, ons gezin en familie is gezond. Natuurlijk ben ik soms bezorgd om mijn moeder, maar ook zij doet het goed in deze omstandigheden. Daarnaast merk ik wel dat ik vaak meer bezorgd ben om mijn kinderen, beide werkend in de zorg en minder om mijzelf, terwijl ook ik in de zorg zeer actief ben.
Ben je thuis (van werk of school) of toch nog gewoon hard aan het werk?
Ik werk in de zorg, in een verpleeghuis op een woning met 11 mensen met dementie. En tot nu toe is het verpleeghuis waar in totaal 140 mensen wonen nog steeds coronavrij. Nog voor het besluit vanuit de regering kwam, waren wij al een week gesloten. Misschien daarom nog steeds virusvrij, maar we weten dat het zo anders kan zijn. We worden goed geïnformeerd door de directie over de ontwikkelingen en met elkaar bewaren we zeker de rust. Ik maak zeker in deze tijd extra uren en weet je: ik vind het fijn dat ik op deze manier een bijdrage kan leveren.
Voor de cliënten is het moeilijk, ze missen hun familie en geliefden. Dan zijn de bekende medewerkers voor hen extra belangrijk. En natuurlijk is er voor veel mensen veel leed, maar als je dan ziet hoe cliënten moeten huilen als iemand van de familie in de tuin naar hen op afstand staat te zwaaien zonder de arm erom heen, dan blijf ik dit lastig vinden. Het is namelijk niet voor iedereen bekend en vertrouwd om te kunnen gaan met moderne technieken als videobellen. En mede door de dementie blijft informatie nauwelijks hangen. Wel is het hartverwarmend hoe de omgeving met ons meeleeft, 150 pakken vla etc. van Campina, veel bloemen van diverse bedrijven, kaarten van kinderen en vooral door de familie van cliënten worden zij, maar ook wij van de zorg enorm verwend.
Is het lastig die 1,5 m afstand?
Dit blijft best lastig, op mijn werk lukt dit namelijk echt niet, maar in de winkels lukt het met ons allen best aardig. Met een beetje geduld en respect naar elkaar komen we een heel eind. Ik probeer zo min mogelijk boodschappen te doen, en loop ik in de winkels, dan lukt dit aardig.
Ook bij mijn moeder en mijn kinderen is het soms moeilijk. Er zijn altijd wel omstandigheden waardoor ik hen even extra wil vasthouden.
En voor wie in jouw omgeving of in het algemeen heb je in deze tijd erg veel respect?
Voor mijn dochter en zoon, beide werken zij in de zorg. Natuurlijk maak ik mij dan zorgen over hun gezondheid, maar ik zie ook hoe hard zij zich inzetten voor zorgafhankelijke medemensen, die ook eenzaam zijn, soms erg ziek en die soms dood gaan zonder familie.
Maar ook voor mijn vriendin en mede-recreant Gonnie de Man, zij werkt in de gehandicaptenzorg en deze cliënten kunnen niet naar dagbesteding en zitten dagelijks op de groep en missen hun vaste structuur. Ook dit is zwaar, zowel voor deze zorgverleners, maar ook voor de cliënten.
Ik kan er nog velen opnoemen, maar ik heb ook wel veel respect voor Mark Rutte en zijn medewerkers. En ik zeg eerlijk, de VVD is echt niet mijn partij en meerdere hebben niet mijn politieke voorkeur. Maar gezien het werk wat zij verzetten, met alle kritiek die zij te verwerken krijgen, vind ik dat zij het goed doen. Voor dit alles ligt echt geen pasklaar draaiboek klaar. En net als bij het voetbal, dan hebben we 17 miljoen bondscoaches, nu lijkt het er soms op dat wij 17 miljoen virologen hebben. En natuurlijk is het zo dat er zaken anders kunnen, maar achteraf is het makkelijk regeren.
Mis je DVO of je team al?
Zeker. Ik mis het sporten, maar ook de mensen.
Wat mis je het meest?
Het samen een balletje gooien en de drankjes na afloop. Het lachen met elkaar, de gesprekken en de aandacht voor elkaar.
En op wat voor manier heb je momenteel nog contact?
We hebben onze DVO recreanten app. En op de donderdagavond drink ik nog steeds een glaasje wijn met Gonnie en Ineke.
Geef een cijfer hoe erg je de trainingen en de wedstrijden mist 😊
Training: 9
Wedstrijd: nvt
Ben je nog druk aan het sporten of is het toch nu wel moeilijk om uit de luie stoel te komen?
Ik fiets dagelijks naar mijn werk en loop regelmatig in de avond met een vriendin een tochtje van zo’n anderhalf uur. Maar ik zal blij zijn als er weer getraind kan worden, zowel bij DVO als in de sportschool of zwembad. Ik ben namelijk een Bourgondiër en voor de kilo’s is dit geen beste tijd.
Wat doe je nu vooral in je vrije tijd? Hoe maak je er het beste van? Heb je hobby’s naast korfbal?
Ons huis is nog nooit zo schoon geweest, de tuin ligt er, vooral te danken aan mijn man, prachtig bij. Ik lees graag en kijk op z’n tijd een serie op Netflix.
Nog mensen in de buurt of omgeving die je hulp nodig hebben?
Mijn moeder.
Wil je nog een geweldig boek/serie/film bij iemand aanbevelen?
We houden van de Zweedse detective series op Netflix.
Ontbijt of lunch je iets bijzonders in deze tijd?
Niet anders dan anders.
Lukt het om regelmaat te houden?
Ik werk al onregelmatig, dus ik heb nog nooit regelmaat gehad.
Je favoriete muzieknummer?
‘One’ van U2.
Als we straks ineens alles weer mogen, wat ga je dan als eerste doen?
Met vrienden het terras op in Wageningen. We hopen dat in ieder geval ons geplande weekend met hen in Breda door gaat in oktober. En vooral… kijken hoe snel we in ons geliefde Frankrijk kunnen komen.
Wist je al dat een gezellig verenigingsleven belangrijk voor je was of voel je dat in deze tijd nog meer?
Ik wist al dat ik vooral dit gezellige verenigingsleven ging missen, dus het is zeker belangrijk voor mij. DVO is een mooie club, met mooie mensen. Ik ben een late instromer, maar er zijn hele fijne vriendschappen ontstaan. Ik bewonder hier alle mensen die zich voor de club inzetten, de zichtbare en minder op de voorgrond aanwezige vrijwilligers. Er is veel verbondenheid.
Naar wie gooi jij de ?
Coby Constant. Zij zet zich met grote regelmaat in bij DVO, op diverse onderdelen. Wij van de recreanten kunnen altijd op haar rekenen als EHBO-er. En ik ben benieuwd hoe het met haar gaat in deze tijd.
Benieuwd langs wie de al is geweest? Bekijk het overzicht met alle interviews: https://dvo-korfbal.nl/en-de-bal-gaat-naar/