Expeditie Jaspison. Graag nemen we jullie mee in onze zware strijd.

Langzaamaan druppelden de jongeren binnen bij de Eikenstek. Als eerst werden de slaapzalen ingericht. Het is natuurlijk van het grootste belang dat je wel lekker naast je maatjes ligt!

Na een klein welkomstwoord was het aan Bart om uit te leggen hoe je ‘Jaspison van het jaar’ kan worden. Dé reden dat we hier allemaal waren uiteraard!

Zoals bij de echte expeditie werden eerst de kampen bekend gemaakt. Kamp Azië, kamp Amerika, kamp Afrika, kamp Oceanië, kamp Antarctica en kamp Europa. Halverwege het kamp zou er een samensmelting plaats vinden en zou eenieder individueel verder gaan.

Klaar om de strijd aan te gaan? Jazeker!

Zo en dat was zeker te merken dat ze klaar waren om de strijd aan te gaan! Ik weet niet of jullie weten wat een ‘Haka’ is? Nou onze strijders wel! Wat een oerkreten en wat een indrukwekkend gebeuren was dat.

Vervolgens hadden de jongelui wat vrije tijd, even lekker landen en acclimatiseren (wat een mooi woord hé?).

Dan is het nu tijd voor een stukje geschiedenis:

Lang lang lang lang lang lang lang heeeeel lang geleden was de OrtaBortaStam actief en wel precies op het gebied wat nu het Wekeromse Zand heet. Zij stonden bekend als de meest gevaarlijke stam. Omdat zij altijd in hetzelfde gebied bleven was er niet genoeg voedsel, dit maakte dat zij de tweede vrijdag van de maand altijd 6 slachtoffers ontvoerden bij andere stammen om deze vervolgens heerlijk te nuttigen. Lang was het rustig op en om het gebied van het Wekeromse zand.

Tot er sinds kort weer mensen verdwenen, de OrtaBortastam had alles wat leefde al opgepeuzeld. Dit betekent dat hun voedsel op was en ze dus op zoek gingen naar een vervangend hapje. De 6 zwakste en lelijkste personen die op de Eikenstek verbleven, ja die wilden ze hebben.
Nadat de jongeren dit hadden gehoord kregen zij een filmpje te zien, geloof het of niet, er waren inderdaad 6 mensen verdwenen. En stomtoevallig: van ieder kamp één. Aan onze strijders de taak om stamhoofd NICCOR te verslaan.

Uiteraard was dit geen gemakkelijke opdracht, ze moesten heel wat doorstaan onderweg. Het lijkt me geen goed idee om dit allemaal weer op te rakelen bij de strijders. Het was namelijk al heftig genoeg.

Dan nu het goede nieuws: Het stamhoofd is verslagen! De OrtaBortaStam is uitgeschakeld en alle jongeren (incl. degenen die mee waren genomen door stamhoofd NICCOR) zijn weer heelhuids bij de Eiken Stek aangekomen.
Via deze weg nog een extra bedankje aan Anke, Thomas, Roos & Lina!

En als je dan terugkomt na al deze heftigheid en traumatische ervaringen, dan wil je toch maar één ding? Inderdaad een heerlijk broodje knakworst, mede mogelijk gemaakt door misschien wel de grootste helden van het kamp: DE keukencrew!

Het zal jullie niks verbazen dat onze brave, lieve strijders zo kapot moe waren dat ze allemaal heerlijk hun bed in doken om de volgende dag weer fris en fruitig wakker te worden voor de rest van de proeven. Er kwamen ook helemaal geen buren klagen dat het zachter moest, nee hoor! Zo zijn wij niet!

Uitgerust en wel verscheen iedereen op tijd aan het ontbijt. Wat krachtvoer konden ze zeker gebruiken.  Er stonden namelijk heuse expeditieproeven op het programma. Het kamp wat het best presteerde, kreeg niet alleen punten voor hun klassement, maar ook een voordeel in de middagproef.

Van breinbrekers tot behendigheidsproeven, van concentratie tot snelheid en kracht: alles werd getest! Oeh en dan vergeten we bijna de eetproef! Iemand een lekker sprinkhaantje? Een levende worm (die je wel eerst moest onthoofden want anders beet hij/zij je zo in je giechel)? Lekker kikkertje? Alles werd naar binnen gewerkt! Stelletje klasbakken!

Na al deze inspanning was het tijd voor, jazeker wel ja, TOSTI’S!!!!!! Die helden van de keukencrew waar ik het net over had, we maken er nu superhelden van! Zo, het maagje weer vol en even bijtanken om weer verder te kunnen. Even eerlijk, bij expeditie Robinson doen ze één proef in de drie dagen ofzo. Deze strijders doen er een stuk of vier per dag!

Op een gegeven moment dacht de wolk die boven het mussennest hing, goh ik ga daar eens wat druppels laten vallen! Jaja, het perfecte moment dus voor… inderdaad: stoelendans! Deze werd gewonnen door Joris, wat uiteraard niemand verbaast, want deze jongen kan dansen met stoelen hoor! Wie weet dat nou niet!

Vervolgens kregen de kampen de volgende opdracht: bouw een hut en je moet er vannacht in kunnen slapen. Daarnaast was het van belang dat ze de geschiedenis van de hut konden vertellen en dat ze een eigen vlag in elkaar geknutseld hadden. Er werd gebouwd, geknutseld, verzameld en er werd goed nagedacht over de geschiedenis van de desbetreffende continenten.

Misschien kent u de legende van O-O-O-ceanië wel! Niet? Nou hier dan een verkorte versie:
Lang geleden was er een man, Oderius genaamd. Deze man had twee broers: Obertus en Omerius. Oderius was eigenaar van Nieuw-Zeeland, Obertus van Australië en Omerius van alle kleine eilandjes hier omheen. Dit maakte de gebroeders Bennevuctum landbezitters van O-o-0-ceanië.
Ze waren vaak samen op pad, de wildernis in van O-o-o-ceanië. Ze verbleven in hun zelfgemaakte hut. Legendes vertellen dat deze hut de meest speciale wending heeft gekregen. Op een nacht lagen Oderius, Obertus en Omerius na een lange en zware dag eindelijk in hun hut. Time to sleep. Totdat ze een wel heel vreemd geluid hoorde: “aoeaoeaoe. Eerst ging de lelijkste een kijkje nemen, maar toen Obertus niet terugkwam dacht de zwakste: toch maar eens een kijkje nemen. Toen ook Omerius niet terugkwam dacht Oderius (de sterkste en de knapste van het stel): het is wel heel stil en ze zijn nog steeds niet terug, ik ga toch maar eens even kijken! In de verte zag hij schimmen verdwijnen met zijn halfdode broers. En zo is O-O-O-ceanië verandert in Oceanië.
Deze mooie legende werd uitgebeeld door kamp Oceanië en zij hebben ook geregeld dat deze hut, de hut waar de legende overgaat, naar Wekerom is verplaatst. Dit maakte hen dan ook meer dan een terechte winnaar!

Zoals het bij expedities gaat word je beloond als je de samensmelting haalt en wel met een samensmeltingsdiner. Een heerlijke bbq stond klaar voor de strijders. Een bbq (mede mogelijk gemaakt door De Plus) werd op en top geserveerd door, drie keer raden, inderdaad: de keukencrew. Onze Mega Super Helden!

Na het samensmeltingsdiner zijn de kampen opgeheven en ging iedereen individueel door om zo hoog mogelijk te eindigen in het klassement. De volgende proef die op het programma stond ging over mensenkennis.

De mensen van de leiding namen het tegen elkaar op in verschillende challenges. De jongeren mochten gokken wie er zou gaan winnen en konden hier hun munten op inzetten. Had je het goed? Huts, verdubbeling van de munten. Maar had je het fout: flops munten weg! Wie er heeft gewonnen durven we niet hardop te zeggen, een beetje bang dat we zijn moeder op ons dak krijgen (slechte invloed, straks wordt hij gokverslaafd enzo). Hoewel het ook leuk is voor deze jongeman dat hij eindelijk iets bereikt heeft, maar sorry we kiezen even voor onze eigen veiligheid.

Wist je dat Romy een ontzettend grote mond heeft waarin heel veel spekjes passen? En dat er een groep van 60 jongeren naar een potje Jenga kunnen kijken alsof het Nederlands elftal in de WK finale staat? Wist je dat een doos tissues opmaken met je mond niet heel fijn is? En dat als je winnaar bent van een potje beschuitfluiten je een applaus krijgt die ze in Oceanië nog kunnen horen?

Rond een uurtje of 11 was het tijd om het brein te testen. Zes escaperoomachtige activiteiten werden gespeeld. Wanneer je een activiteit goed uitvoerde kreeg je een hint voor het eindspel. Dit eindspel was namelijk ook weer een escape opdracht. Na een atlas te hebben doorgespit, puzzels te hebben opgelost, ballonnen te hebben lek geprikt en een berg rebussen te hebben opgelost, kregen de jongeren een verhaal en een opdracht. En zo gingen alle jongeren opzoek naar de voor hun bestemde pollepel.

Deze activiteit werd afgesloten met een heerlijk broodje hamburger. Klaar gemaakt door onze Uber Mega Super Helden!

De vermoeidheid sloeg toe en iedereen was kapot-op-moe. Lekker naar het nestje en lekker slapen om de volgende dag weer fit aan het ontbijt te verschijnen.
Maar niks was minder waar! Niks geen ontbijt dat klaar staat. De strijders waren al veel te veel verwend met al dat lekkere eten. Nu was het tijd om zelf je ontbijt te verdienen! Rennen en strijden voor je eten! Wat je binnenhaalt mag je op peuzelen en haal je niks binnen, pech gehad!

Nadat de jongeren hun ontbijt hadden geïnd (of niet als ze niks verdiend hadden) stond er een pittige work-out van Chris op de planning.

Uiteraard konden onze Gigantische über mega superhelden het niet laten om toch een ontbijt klaar te zetten. Wat een geluksvogels zeg, potverdrie.

Vervolgens hadden we lekker wat vrije tijd en was de activiteitencrew weer druk bezig met het voorbereiden van de volgende proeven. Samenwerking, behendigheid, communicatie, kracht en snelheid.
Er werd aan een touw getrokken, er werd per duo in een zak gesprongen, er werden mensen vervoerd op een brancard en er werd flink samengewerkt bij het spel met de waterhelm voor zes personen. Hier hebben we  iets heel belangrijks geleerd en dat is het volgende: Wat maakt ons sterk? TEAMWERK. Zo deze wijze les krijgen jullie gratis en voor niets!

OELALAAAA onze fantastische, gigantische, über, mega, superhelden hadden weer een heerlijk tostietje voor eenieder klaar gemaakt! Heerlijk! Daarna was het alweer tijd om de spullen in te gaan pakken en werd er gezorgd dat iedereen klaar was voor het eindspel.

Deze laatste proef draaide om balans en kracht. Een fiks zwembad was gevuld met water. Daarboven was een dikke ijzeren stang. De opdracht was simpel, blijf je het langst zitten dan win je! Ik kan hier nog meer over vertellen, maar de foto’s zeggen veel meer dan woorden.
De uiteindelijke winnaar was: Bastiaan.

Nadat iedereen gauw even onder de douche was gesprongen was het helaas tijd om afscheid te nemen. Jeetje wat is dit weekend voorbij gevlogen!

Uiteraard werd ook de enige echte ‘Jaspison’ bekend gemaakt. Op een mooie gedeelde derde plaats met 155 punten: Emma en Sascha.
Op de tweede plaats met 182 punten Ilse.
En de enige echte Jaspison van DVO is geworden: Stefan met 215 punten!
Van harte gefeliciteerd met je kampeervoedsel!

En dat was dan Jaspirantenkamp 2019! We lezen nu een aantal leuke activiteiten en we lezen nu dat we heerlijk hebben gegeten, alleen wat we nog niet te lezen is en misschien wel het allermooiste van het Jaspirantenkamp:

Het is supermooi om te zien wat voor een mooie groep jongeren we bij DVO hebben, wat voor een sfeer er hangt tijdens het gehele kamp en dat er contact wordt gemaakt tussen oud en jong, breedte en selectie, leiding en deelnemer.

Dus kunnen we alleen maar heel trots zijn en zeggen: WIJ ZIJN DVO !!!
Daarnaast kunnen we ook zeggen: LAAT DE ZON IN JE HART !!!

Lieve, leuke, gezellige Jaspiranten van DVO, jullie zijn goud!

We hebben echter nog één verzoek aan jullie. Nadat wij uren werk hebben gehad in de voorbereidingen, vragen wij nu een paar minuten van jouw tijd. Zou je alsjeblieft de enquête voor ons willen invullen? https://dvo-korfbal.nl/jaspirantenkamp/#tab-id-3

Alle foto’s van het JAspirantenkamp 2019 zijn HIER te vinden!

Heel veel lieve groetjes,

Menno, Hans, Nic, Sjoerd, Esmee, Eric, Chris, Thijs, Niels, Romy, Jules, Erik, Anouk, Bart, Tim & Marleen