Korfbalminnend publiek is momenteel getuige van de afscheidstournee van Chris van Haren. De clubman heeft vorige week de selectie op de hoogte gebracht van zijn besluit om te stoppen met topkorfbal. En dat viel hem toch wel zwaar: “DVO en in het bijzonder het spelen in de selectie zijn al heel lang een onderdeel van mijn leven geweest.”
Het afscheid van Chris kwam niet helemaal onverwacht. Hij had al eens eerder aangegeven dat het aanstaande was, maar te willen wachten op een zo goed mogelijk moment. Tijdens de laatste evaluerende gesprekken gaf hij aan dat hij zijn tijd en inzet altijd graag aan zijn sportcarrière heeft gegeven, maar dat andere fases in zijn leven ook belangrijker werden. Reizen met zijn vriendin Jamilla, andere sporten beoefenen en wat meer vrije tijd en minder verplichtingen.
Van Haren noemt het zelf een groeiende samenkomst van verschillende zaken die hem tot zijn beslissing bracht: “De balans tussen werk, privé en presteren op zaterdag valt ieder seizoen een beetje zwaarder. Het toeleven naar en altijd bezig zijn met de volgende wedstrijd geeft me veel voldoening, maar kost ook heel veel energie. Daarnaast ben ik ondertussen 29 geworden, fit en tot op heden – even afkloppen – vrij van zware blessures gebleven. Daarbij vind ik veel andere dingen ook leuk: mooie reizen maken, wintersporten, ritjes op de mountainbike en racefiets – die kwamen tot nu toe vaak op een tweede plan. In de wetenschap dat ik een kwalitatief sterke selectie achterlaat, maak ik deze keuze dan ook echt voor mezelf en ik denk dat de timing klopt.”
Of het een moeilijke keus was? “Ja en nee. Natuurlijk is het lastig om echt de knoop door te hakken. De selectie van DVO heeft me mooie herinneringen en ervaringen gegeven en mede gevormd tot de persoon die ik nu ben. Aan de andere kant zat stoppen al wel wat langer in m’n hoofd. Ook vorig jaar heb ik met die gedachte gespeeld, maar dat voelde nog niet als het juiste moment. Zeker gezien de stijgende lijn van de club de afgelopen jaren, met als hoogtepunt de play-offs afgelopen zaalseizoen en de veldfinale. Dit seizoen gaan we voor niets minder dan Ahoy. Wat mij betreft het mooiste podium om afscheid te nemen en ik ga er alles aan doen om die droom te verwezenlijken!”
Geboren en getogen in Bennekom, heeft Van Haren nooit bij een andere club gespeeld en hij had ook nooit die intentie. Op zijn zesde werd hij lid en speelde hij af en aan in de hoogste jeugdteams. Toch stond hij niet te boek als exceptioneel talent, maar is hij een schoolvoorbeeld van een speler die met schier ongelimiteerde inzet en trainingsarbeid [altijd extra shirts mee, red.] de absolute top haalde.
Misschien dat een jaartje in de C3 daar wel een trigger in is geweest?“Toen begon korfbal pas wat belangrijker voor mij te worden. Na het volgende jaar eerst in de C2 terecht te zijn gekomen, sloot ik al snel aan bij de C1, toen onder leiding van Jos Albers. Dat was een geweldig bevlogen trainer en coach waar ik veel van heb kunnen leren als speler en als mens. Ook twee jaar later in de B1 was dit het geval en nadien is het contact nooit gestopt en is hij ondertussen een waardevolle vriend.”
Na een jaar A2 en twee jaar A1 stroomde Van Haren door naar de selectie. Gerald Aukes liet hem uitgerekend op bezoek bij ‘zijn’ LDODK/Rinsma Modeplein debuteren in de Korfbal League. Naast grootheid Jos Roseboom en tegenover Erwin Zwart. “Daar kan ik me niet veel meer van herinneren, behalve dat achteraf bleek dat ik een scheurtje in het botvlies van mijn pink had opgelopen in de eerste helft. De drie wedstrijden daarna kon ik daardoor volgens mij niet spelen. Het resultaat weet ik ook niet meer”, zegt Van Haren met een knipoog.
Onder Aukes ontwikkelde hij zich goed en het vertrek van de hoofdcoach vond hij dan ook heel vervelend. “Een echte Fries, ouwe steenbok, die zo nu en dan niet te volgen was met z’n gebrabbel, maar bovenal een enorm fijn mens om in de club te hebben. Zo nu en dan hebben we nog wel eens contact en het is altijd weer een warm weerzien als we elkaar tegenkomen.”
Met Ben Crum als coach beleefde Van Haren zijn definitieve doorbraak en ontpopte hij zich tot een veelzijdig korfballer die op gezette tijden behoorlijk uit zijn slof kon schieten. Zijn haast machinale schutterswerk (veertien goals) in die legendarische wedstrijd tegen KCC/CK Kozijnen (24-34) kunnen de meesten zich nog wel heugen.
Het was in ieder geval een hoogtepunt uit zijn carrière dat hij niet snel zal gaan vergeten. “De ambiance er omheen, de strijd om degradatie toen en in de weken daarna de play-downs tegen Dalto. Dat waren wel echt prachtige wedstrijden om te spelen. Recenter zijn het de play-offs van afgelopen seizoen en de veldfinale. Het meest kan ik genieten als we terugkijken naar de afgelopen jaren. De stijgende lijn die we met de club zijn ingegaan van spelen play-downs naar het spelen van play-offs, onwijs gaaf om daar een onderdeel van te zijn en te zijn geweest!”
Richard van Vloten, als KCC-coach natuurlijk kroongetuige van Van Harens optreden in Capelle aan den IJssel, zal hem zowel als korfballer en persoon gaan missen: “Chris is een echte allround teamspeler die elke rol invult die op dat moment gevraagd wordt. Dat maakt hem voor een coach een waardevolle speler. Daarnaast is hij als persoon een erg sociale jongen. Zijn inzet is altijd 100%, zowel op training als in de wedstrijd. Sinds de komst van Marc [Verberk, red.] en mij is Chris ook basisspeler in DVO 1 en heeft hij een grote bijdrage geleverd aan de positie die wij nu in de Korfbal League hebben verworven. We gaan natuurlijk voor een mooi afscheid!”
“Het afscheid van Chris kwam niet helemaal onverwacht. Hij had al eens eerder aangegeven dat het aanstaande was.”, zegt Jeannette Teunissen, portefeuillehouder Topsport, namens de club. “We gaan hem als stabiele, hardwerkende en soms niet te stoppen – iedereen kan de uitwedstrijd tegen KCC zich nog voor de geest te halen – allrounder zeker missen bij de selectie. Menig tegenstander zal opgelucht zijn, maar hij ook laat een mooie groep achter met mannen die het stokje gaan overnemen. Er verdwijnt een jongen van de club van het toneel. Althans uit de selectie, want Chris blijft op ander gebied ongetwijfeld actief bij zijn DVO.”
Welke invulling daar precies aan gegeven gaat worden, weet Van Haren nog niet precies. “Er is nog geen concreet plan. Er gaat zeker een mooie reis gemaakt worden komend jaar en verder ligt de focus nog even op presteren dit seizoen. Ik verwacht wel te blijven korfballen, maar ga zeker ook andere sporten oppakken. Ik blijf me in de toekomst inzetten voor DVO, maar ik neem eerst even wat meer afstand om rustig te bekijken waar ik me mee bezig zou willen houden als vrijwilliger.”
Ter afsluiting richt Van Haren zich tot de club: “We hebben een onwijs warme vereniging waar je door dik en dun gesteund wordt als speler van de selectie. Dat heb ik in goede en in slechte tijden mogen ervaren. Laten we met elkaar blijven streven naar (meer) successen, zowel in als naast het veld, en zo bouwen aan een nog professionelere club. Daar hebben we elkaar echt voor nodig. Voor nu wil ik iedere supporter langs het veld of in de zaal bedanken voor de afgelopen jaren. Het was een prachtige reis, die we dit seizoen nog mooier gaan maken!”
DVO/Transus bedankt Van Haren voor zijn jarenlange trouwe inzet en duimt mee voor het mooist mogelijke afscheid!
Commissie Topsport DVO/Transus
