DVO/Transus heeft het kunststukje van vorig jaar herhaald! Zowel de junioren als de hoofdmacht van de Bennekommers gaan komende zaterdag in Ahoy strijden om de landstitel. De A1 rekende over twee wedstrijden af met PKC/Vertom A1 en het vlaggenschip won ook de tweede wedstrijd van LDODK/Rinsma Modeplein. Beide kunnen zich dus optimaal gaan voorbereiden voor een revanche in Rotterdam.
Terwijl onder een stralende lentezon de eerste veldwedstrijden alweer werden gespeeld en de DVO/Transus-Hal werd ingericht voor het gekkenhuis dat ’s avonds zou volgen, trok DVO/Transus A1 naar Papendrecht voor de tweede play-off tegen PKC A1. De eerste was twee weken eerder, na een stroeve wedstrijd van beide kanten, gewonnen met 16-12.
In het hol van de leeuw liep het allemaal een stuk soepeler bij de Bennekomse talenten. Ze nemen direct het initiatief met veel rebound en zuiver schutterswerk. Via 2-4 werd het 4-8 en toen moest PKC al de time-out in om wat recht te zetten.
Die had niet het beoogde effect, want DVO liep in het tweede kwart totaal over hun tegenstander heen. Dat was een collectieve teamprestatie, want alle spelers kwamen tot scoren. De rust werd bereikt met 7-17.
De tweede helft deed er nauwelijks toe. Ook daarin was de ploeg van Lars Pieper en Manon Maasland oppermachtig, alleen werd wat minder scherp afgerond. Het mocht de pret natuurlijk niet drukken, want uiteindelijk werd met maar liefst 15-29 gewonnen van het team dat ze vorig jaar in Ahoy van de titel had gehouden. Komende zaterdag mag DVO A1 het opnieuw proberen. Tegenstander is Fortuna A1, de kampioen uit de andere hoofdklasse en de ploeg die vorig jaar juist in de play-offs werd verslagen.
In de rust van de wedstrijd tussen DVO en LDODK/Rinsma Modeplein werd de A1 alvast gefeliciteerd ten overstaan van een stampvolle DVO/Transus-Hal. Het massaal toegestroomde publiek had er toen net een typische eerste helft DVO – LDODK opzitten. Spannend, op en neer golvend, fysiek en net als een week eerder met weinig goals.
DVO was begonnen in dezelfde basisopstelling, maar om hun concullega’s van de wijs te brengen hadden Richard van Vloten en Marc Verberk wel de vakken omgedraaid. Maar Gerald Aukes had al onraad geroken en hield Harjan Visscher aan de kant. Zoals verwacht kwam die voor het eerste fluitsignaal al binnen de ploeg tegenover Gertjan Meerkerk.
De international stond dit keer naast Erwin Zwart, die meer dan Julian Frieswijk vorige week moet zien te profiteren van Visschers reboundoverwicht. Frieswijk begon ernaast, Terrenc Griemink kreeg voor de verandering weer eens de voorkeur naast Ran Faber. Griemink maakte ook de eerste LDODK-goal nadat De Korte met een strafworp voor 1-0 had gezorgd.
Zwart moest er zes maken om tot de club van 1000 te komen, maar nog veel belangrijker was de winst om zijn Ahoy-droom levend te houden. Groot was dan ook de schrik toen hij bij een verdedigende actie op de voet van Annelie de Korte ging staan en kermend naar de grond ging. Het Friese publiek hield de adem in, maar Zwart kon tot hun opluchting verder.
Hoewel de doelpunten duur waren, viel er meer dan voldoende te genieten voor de toeschouwers. Koen van Roekel en Ran Faber vochten bikkelharde duels uit, Visscher volgde Meerkerk weer op de voet en de onderlinge confrontaties tussen Daniëlle Boadi en Marjolijn Kroon en De Korte en Femke Faber waren eveneens prachtig om te zien.
DVO leek met een paar goals op rij (6-3) als eerste in een flow te komen, maar een Friese time-out maakte daar direct een einde aan. Na alweer de derde van Maayke Brouwer (profiterend van de ruimte die ze kreeg van de inzakkende Kroon), miste De Korte haar tweede strafworp voor 8-6. Aan de andere kant faalde de ervaren Kroon (in haar 250e Korfbal League-wedstrijd) niet. Met een onvervalste buzzerbeater schoot Visscher de 7-8 binnen. Het laatste woord was aan Boadi: met een mooie doorbraak bepaalde zij de ruststand op 8-8.
Na rust miste ook Meerkerk een strafworp en toen werd toch wel even teruggedacht naar de 22-23 thuisnederlaag in de competitie, waarin DVO drie stippen had gemist. En LDODK leek inderdaad goed te profiteren van de Bennekomse missers. Er kwam wat meer vinnigheid in de ploeg en goals en onderscheppingen werden uitbundig gevierd. Even leek het te ontsporen bij een opstootje dat begon bij Visscher en Menno van der Neut. De arbitrage liet de spelers het oplossen en het vuurtje doofde vanzelf, waarna Marlou Kuiper haar ploeg bij 11-13 voor het eerst op twee verschil schoot.
Meerkerk, die zich misschien wel heel bewust met het opstootje had bemoeid om wat gif in zijn lijf te krijgen, poetste dat gaatje eigenhandig weg met twee afstandsschoten. Een mooie goal van Zwart werd daarna gecounterd door Boadi van afstand: 14-14. Het was de derde en laatste van Zwart en de club van 1000 bereikte hij dus niet.
Zonder de rest van de spelers tekort te doen (Roos Scherrenburg is ook totaal ten onrechte nog niet genoemd), pakte in de slotfase die volgde één iemand de absolute hoofdrol: Annelie de Korte. Eerst scoorde ze de 15-14 en 16-14, vervolgens pakte ze verdedigend een aantal rebounds tegen nota bene Zwart en Visscher en Femke Faber was überhaupt al niet in het stuk voorgekomen.
Toen de tijd echt begon te dringen ging alles mis voor LDODK. Zwart en Faber konden hun frustratie niet langer voor zich houden en werden beide wegens commentaar op de leiding met geel weggestuurd. Voor Zwart zou het een erg zuur einde betekenen voor zijn glansrijke carrière en over Femke Faber gaan ook geruchten dat het er voor haar op zit.
Het lukte de Friezen namelijk niet meer om langszij te komen. Eerder waren ze tegen DVO nog wel eens ontsnapt in de laatste minuut, nu lukte dat na de gedwongen wissels niet meer. De Korte kreeg weer een strafworp en nam ondanks haar misser voor rust opnieuw de verantwoordelijkheid en gooide koeltjes de beslissende 18-15 binnen. Na de 18-16 van Ran Faber onderschepte ze nog maar eens een bal en kon het niet meer mis. Daarmee was het feest voor DVO compleet en bleven de gasten ontredderd achter
Lees/zie ook:
