Vandaag is het D-Day. Dalto-dag. DVO-dag. Er gaat een einde komen aan het ijzingwekkende drieluik om een plaats in de Korfbal League. Veel is er al geschreven. Over tactieken, opstellingen, spelers, verhoudingen, noem het allemaal maar op. Eigenlijk is alles bekend en rest er maar één ding: winnen. Daar is verder weinig voorbeschouwing meer bij nodig.

Toch nog even iets zeggen.

Het is vandaag namelijk ook gehaktdag. En waar gehakt wordt, vallen spaanders. Beide ploegen zullen elkaar weer met alle mogelijke middelen gaan bestrijden. Daardoor zullen fouten worden gemaakt en afgedwongen. De arbiter gaat er naast zitten, Dalto gaat flaters slaan en DVO gaat kansen missen. Dat is niet anders.

Allemaal zaken waar wij als publiek geen invloed op hebben. Het enige, het énige wat wij vanaf de tribunes kunnen doen, is tenminste vijftig minuten laten blijken dat wij vertrouwen hebben in een goede afloop. Dat wij trots zijn op onze spelers, hoe ze ook spelen, wat er ook gebeurt. Wij zijn de groen-witte zee waarop ons vlaggenschip drijft! En de geluidsgolven moeten van de tribunes blijven rollen, ook als we in het zeldzame geval water dreigen te maken.

Gister zagen we in Papendrecht weer dat álles mogelijk is. Alles! Dus als een pass eens niet aankomt, of Van der Lucht iets verkeerd ziet in onze ogen, of Dalto van zich laat spreken, binnen of buiten het veld, dan is dat geen reden om te schrikken en het even rustiger aan te doen. Dan moeten we niet letterlijk en figuurlijk stil staan bij het moment. Dat moment is voorbij en balen heeft geen zin.

Nee, zulke momenten zijn het sein om een decibel hoger te schakelen. Op zulke momenten moet uit alles blijken dat er totaal geen twijfel toeslaat bij de 250 man die mee zijn. Nooit mogen onze helden in het veld het idee krijgen “Ai, het publiek wordt wat stilletjes, gaat dit wel goed?”. Nooit! Ze moeten op die momenten dat het tegenzit, de handen van 250 man in de rug voelen.

Wij staan er niet om ze met applaus te belonen voor hun prestaties, maar om een ambiance te leveren waarin zij zich optimaal voelen. Een sfeer waarin zij zich geen zorgen hoeven te maken over ‘wat als…’ of ‘stel dat…’ en zich volledig kunnen focussen op het afknallen van de kansen. Want we hebben in de afgelopen wedstrijden gezien dat we gemakkelijk tot kansen komen en we hebben gezien dat we geweldig kunnen knallen op beslissende momenten. We zagen het tegen AW.DTV vorig jaar, we zagen het tegen Blauw-Wit een jaar eerder, we zagen het tegen TOP en we zagen het tegen KCC. Steeds als het er écht om ging, zagen we het. En het publiek was bij al die wedstrijden fantastisch.

Dus: hijs je in het groen-witte harnas van de ware supporter. Support betekent niet voor niets ‘ondersteuning’. Laad je nog één keer op voor een laatste heroische strijd tegen onze rivalen uit Driebergen en geef net als onze spelers de hele wedstrijd lang met opgeheven hoofd alles wat je in je hebt. Groen-wit is onze glorie!

En de ongelukkigen die dit spektakel niet in Hoenderdaal kunnen aanschouwen, die kunnen terecht bij de volgende kanalen:

• Jalimatch
• Livescore Dalto (Twitter)
• Livestream:

Een uitstekend spelend Dalto/KlaverbladVerzekeringen is erin geslaagd om op bezoek bij DVO/Accountor een derde beslissingswedstrijd af te dwingen in de strijd om het laatste beschikbare Korfbal League-ticket. In een vooral voor rust aantrekkelijk duel namen de Driebergenaren een 1-4 voorsprong die door DVO vrij snel werd weggepoetst, waarna beide ploegen elkaar geen centimeter ruimte gunden. Het was uiteindelijk de enorme drang naar binnen die Dalto aan veel van de 29 gescoorde goals hielp, met daarbij een glansrol voor Wen Lin. Tegelijkertijd brak een matig derde kwart de thuisploeg op: de daarin opgelopen schade kon in het slot niet meer worden gerepareerd.

Er vielen geen wijzigingen te noteren in de basisopstellingen van beide teams. Kaylee Alblas en Remy Schulting bleven ondanks hun goede invalbeurten in de eerste wedstrijd op de bank. Wel hadden Adriaan van Dijk en Mariska Veldheer-Vink de vakken omgewisseld. De koppels die daardoor ontstonden bleken een stuk gunstiger voor Dalto dan die in de heenwedstrijd. Zo had Lin geen last van het duo Janine van Schie/Fleur Hoek en gingen de rebounds van René Siedsma en Maarten Groot Hulze tegen hun nieuwe opponenten gedurende de wedstrijd steeds beter lopen.

Dalto liet al snel zien dat het niet echt onder de indruk was van de prachtige ambiance in de DVO/Accountor Hal. Paula Bos zette haar ploeg in de eerste aanval na zeven seconden op voorsprong na een gemiste steal van Van Schie, en in de volgende aanval was het opnieuw raak via Groot Hulze na een goed uitgespeelde overnamesituatie. Beide goals kwamen tot stand door hoge druk van DVO aan de buitenkant, iets waar coach Ben Crum waarschijnlijk op had gehamerd gezien het wedstrijdbeeld van de heenwedstrijd, toen Dalto via Dico de Jager en Remy Schulting zuiver bleek van afstand.

Maar in Bennekom gooide Dalto het – misschien wel noodgedwongen – over een andere boeg. Het anticipeerde prima op het hoge druk zetten van DVO door veel de doorbraak te zoeken en dat leverde een karrevracht aan doorlopen, vrije ballen en strafworpen op. De derde Driebergse treffer was daarvan al een schoolvoorbeeld: Chris van Haren sprong in op De Jager, kreeg een stip tegen die door Siedsma werd gemist, maar direct erna plaatste Pia Donkers een doorbraak die kon worden afgerond. Het was de 1-3, nadat Hoek in het andere vak direct al haar klasse had laten zien met een doorloopbal.

Ook de 1-4 van Den Ouden kwam voort uit een doorloopbal, waarna DVO aanvallend wat meer van zich af begon te bijten. Na een schotje van Saskia van der Zee, weer een fraaie doorloopbal van Hoek en Menno van der Neut van afstand, bracht Chris van Haren DVO voor het eerst op voorsprong uit een strafworp. Vanaf dat moment was het stuivertje wisselen, met de Bennekommers die meer kansen creëerden vanuit het buitenveld en de ploeg uit Driebergen met veel nadruk op de makkelijkere kansen aan de binnenkant. Eigenlijk was de 10-10 van Wen Lin pas de eerste reguliere afstandstreffer van Dalto. Met een feilloze vrije bal was zij het ook die Dalto met een voorsprong aan de thee bracht: 15-16.

In de eerste aanval na rust leverde eenzelfde buitenkansje van Wen weer een marge van twee op voor Dalto en het was deze fase waarin DVO de grip op de wedstrijd verloor. De Bennekommers speelden slordig, kregen meer druk en scoorden slechts driemaal in twaalf minuten. Tegelijkertijd begon Dalto nu ook van afstand beter begon af te ronden en gevarieerder te spelen dan hun tegenstander. Een schitterende doorloopbal van Groot Hulze, twee schoten van De Jager, één van uitblinkster Anouk Wezendonk-Brouwer (die ook nog de verdediging van Hoek overnam van Bos) en een strafworp van Siedsma brachten Dalto naar 18-22.

Dat was zeker geen onoverkomelijke achterstand voor de thuisploeg en het kwam in het laatste kwart aanvallend weer wat beter in de wedstrijd, maar verdedigend liet het teveel steekjes vallen. Tweemaal kwam DVO nog op twee verschil, maar steeds was daar een door Lin geforceerde strafworp van Siedsma die Dalto weer ademruimte gaf. Aan de andere kant wendde DVO zich steeds vaker tot arbiter Paul Kuyer en soms was dat terecht, zoals bij een foutief afgestopte omdraaibal van de ingevallen Hester Heitink, maar daar mag de oorzaak van het Bennekomse verlies absoluut niet worden gezocht. En waar de ploeg uit Driebergen in eerdere wedstrijden nog wel eens een zege uit handen gaf, speelde het de laatste minuten nu in een zetel uit. Het kwam tot lange, zekere aanvallen en Lin – die dit keer weinig te duchten had van de van vak verwisselde Van Schie – gooide de wedstrijd met een fraaie onehander in het slot: 22-26.

Met nog een minuut of wat te gaan verzamelde het Dalto-publiek zich al op de begane grond en bij een 25-29 eindstand konden ze het feestje vieren dat de thuisploeg al had gepland. Daarna werd gezamelijk in de kantine naar het vervolg van de duels op andere velden gekeken en dan mag toch ook wel benoemd worden hoe gemoedelijk de supportersgroepen van de aartsrivalen met elkaar zijn omgegaan in dit sensationele drieluik, die komende woensdag in Hoenderdaal misschien wel weer zo’n knotsgekke ontknoping krijgt als vorige week.

Lees en kijk hier voorlopig alle informatie over deze wedstrijd:

• “DVO loopt een tik op” – Ede Stad
• “Dalto houdt droom levend door zege bij DVO” – Nieuwsblad De Kaap
• De hele wedstrijd terugzien:

DVO/Accountor heeft het ticket voor het volgende seizoen Korfbal League voor het grijpen. Marijn van den Goorbergh besliste de krankzinnige eerste playdown tegen rivaal Dalto/KlaverbladVerzekeringen met een golden goal. Die was noodzakelijk omdat zowel de reguliere speeltijd (26-26) als de verlenging (28-28) geen winnaar hadden opgeleverd.

Beide ploegen begonnen ten opzichte van hun laatst gespeelde wedstrijd met een ongewijzigde opstelling. Dat betekende dat dertien van de zestien basisspelers afkomstig waren uit de eigen jeugd – toch het vermelden waard. Alleen Fleur Hoek van DVO en Pia Donkers en de Taiwanese Ya Wen Lin namens Dalto kwamen op latere leeftijd naar hun huidige ploeg.

Het was overigens nog wel even de vraag of de genoemde Taiwanese mee zou gaan spelen. Drie maanden geleden voegde zij zich bij een kwakkelend Dalto en dat bleek het laatste stukje van de Driebergse puzzel. Onder meer haar aanvallende kwaliteiten brachten Dalto via de zinderende playoffs tegen Groen Geel naar de hoofdklassefinale, die nipt werd verloren van DeetosSnel. Na die wedstrijd was het eigenlijk de bedoeling dat Wen al zou terugkeren naar Chinees Taipei, maar dat werd nog even uitgesteld. Want tegen DVO kon Dalto haar goed gebruiken.

Echt goed uit de verf kwam ze vooralnog niet in de wat gezapige beginfase. Dat was een verdienste van Janine van Schie, die goed het zicht had op de bewegingen van de Aziatische topschutster en Hoek nog als rugdekking had. Eigenlijk had heel DVO de zaakjes verdedigend wel op orde voor rust. Het dwong Dalto tot moeizame pogingen en pakte meerdere steals. Omdat de groen-witte doelpuntenmachine in de afgelopen weken toch best aardig draaide, leek de weg dan ook vrij voor een comfortable marge.

Maar hoewel de aanvallen soepeler waren dan die van Dalto, ontbeerde de ploeg van Ben Crum de scherpte die nodig was om een voorsprong te nemen. Met name in het eerste aanvalsvak was de afronding ondermaats en de enige goal die de onfortuinlijke Van den Goorbergh voor rust maakte, werd door Marcel Luttik afgekeurd wegens lopen. Uiteindelijk duurde het exact twaalf minuten voordat Chris van Haren de eerste goal van zijn vak maakte. Dat betekende wel direct de eerste Bennekomse voorsprong: 4-5. Eerder hadden Fleur Hoek en Van Schie een antwoord gehad op de treffers van Dico de Jager, Wen en René Siedsma waarmee Dalto de leiding had genomen.

Een wonderschone doorloopbal van Wen (6-5) had Dalto vleugels kunnen geven, maar na een slippertje van Anouk Wezendonk-Brouwer kon Saskia van der Zee droog 6-6 binnen schieten. Na tweemaal Hoek voor 7-9 leek DVO dan toch door te gaan drukken. Dalto had evenwel een gepast antwoord klaar met de 8-9 van Wen en de gelijkmaker van Siedsma.

De problemen in het tweede aanvalsvak van Dalto (één goal in de eerste helft) waren daarmee echter niet opgelost, dus greep de Dalto-staf vlak voor rust nog in: Wen werd overgeheveld om de balans tussen de vakken te herstellen. Dat had twee extra voordelen. Ten eerste was Wen daarmee verlost van Van Schie en ten tweede kon haar plek worden opgevuld door invalster Kaylee Alblas, die de al viermaal trefzekere Hoek ging verdedigen. Dat was Alblas in het verleden goed afgegaan en ook nu deed ze het naar behoren. Menno van der Neut zorgde met z’n eerste doelpunt voor de magere 9-10 ruststand.

Gelukkig ging het tempo van de wedstrijd in de tweede helft omhoog. Om en om namen de rivalen een voorsprong en beide ploegen probeerden met wissels een groter verschil te forceren. Crum wisselde Jose Álvarez Andrés voor Menno van der Neut als dat vak in de aanval stond en bij Dalto ging de teleurstellende Mathijs den Ouden naar de kant voor Remy Schulting en kwam Paula Bos voor de lichtjes aangeslagen Pia Donkers.

Waar de Bennekomse wissels niets uithaalden, bleek het brengen van Schulting een schot in de roos. Zijn eerste twee afstandsschoten vlogen binnen en directe tegenstander Van den Goorbergh had het enorm lastig met de behendige invaller. Ondertussen bleven zijn eigen schoten uit de korf draaien en gebrand om zijn ongelukkige optreden goed te maken was hij misschien net iets te gretig in de duels. Schulting sprong daar uitstekend mee om en toen hij met z’n vierde goal in elf minuten Dalto op 21-19 zette, nam DVO een time-out en gaf Dalto Maarten Groot-Hulze even rust. Mark Brouwer verving hem een paar minuten.

DVO kwam weer langszij bij 22-22 via een schot van Koen van Roekel, nadat al even daarvoor een zeker lijkende goal van hem toch nog uit de korf was geglipt. Daarop werd Hester Heitink door Crum gebracht voor haar assists en overzicht. Maar weer eens een goal van de ouderwets razendsnel en messcherp schietende De Jager (24-23) werd beantwoord door een prachtige doorloop van Van Haren. Bij 24-25 pakten de gasten weer de voorsprong middels een omdraaibal van Heitink.

Toen Van den Goorbergh ook 24-26 binnenschoot, leek de buit binnen, maar Schulting scoorde direct de aansluitingstreffer. Met nog een zuivere minuut op de klok ging DVO uiteraard lange aanvallen spelen en het kreeg na twintig seconden een nieuwe schotklok. Daar had het weinig aan, want onvoldoende initiatief in het spel na een tolletje bracht Luttik ertoe te fluiten voor tijdrekken. Dat was iets wat DVO tegen TOP/SolarCompleet ook al overkwam en toen leverde het uiteindelijk geen schade op. Nu wel. Met nog vier seconden op de klok versierde Wezendonk-Brouwer slim een vrije bal. Wen stond na haar verhuizing in dat vak om dat buitenkansje koeltjes af te maken en dwong zo in extremis een verlenging af.

In die verlenging kreeg Dalto als thuisploeg de bal uit en De Jager zorgde met z’n negende van de avond voor de eerste explosie van vreugde. De eerste Bennekomse aanval leverde niets op en de tweede – langdurige – aanval van Dalto werd besloten met een doorbraak van invalster Karin van der Brink, die tegen Van Roekel aan knalde. Na overleg met Joeri Kok besloot Luttik een strafworp te geven en die werd door Siedsma keurig afgerond.

DVO had nu een snelle goal nodig en schakelde Hoek in. Die leverde zonder blikken of blozen: 27-28. Ook in de volgende aanval werd de international gezocht. Dat duurde echter te lang en de haar buzzerbeater ging mis, waardoor Dalto nu dezelfde minuut had die DVO in de reguliere speeltijd had om de zege over de streep te trekken.

De heldenrol van Wen kreeg echter een zwart randje toen ze een stapje te veel zette met de bal. Daar was Kok al de hele wedstrijd attent op en ook deze loopfout werd door Luttiks assistent opgemerkt. De Bennekomse aanval die volgde leek eigenlijk nergens op, maar een handig passje binnendoor van Van der Neut op z’n maatje Van Roekel zette hem vrij onder de korf en hij werkte onder druk van Siedsma (Luttik floot al voor een stip) de gelijkmaker binnen.

Heel Hoenderdaal had het op dat moment niet meer. Een golden goal moest de beslissing brengen en daar hadden beide verenigingen goede recente ervaringen mee. Dalto besliste het twee weken terug in de eerste playoff tegen Groen Geel, het tweede team van DVO had er afgelopen vrijdag liefst vijf nodig in de halve finale van de Reserve Korfbal League.

Een vinger van aanvoerder Hoek naar het Bennekomse publiek wees uit dat zij de toss had gewonnen. Ondanks het betere schieten van Van Haren (hij was het ook die de winnende maakte tegen DOS’46 2), werd toch besloten om Van den Goorbergh in de punt te zetten. Die moest dan herhalen wat hij vorig jaar in Amsterdam tegen AW.DTV deed. Na drie rebounds door Van Haren viel het vierde schot van Van den Goorbergh uiteindelijk met een gelukje binnen. Dat was dan kennelijk het karma dat de international gedurende de wedstrijd had opgebouwd.

In de gelijkmakende beurt smachtte Dalto naar de tiende goal van De Jager, maar zijn schot miste de korf en een wanhoopspoging van Siedsma om van onder de paal een nieuwe schotklok te pakken, leidde tot de felbegeerde Bennekomse onderschepping. Met een wel heel nonchalante no-look pass bracht Van Roekel de bal naar Van der Neut en die plaatste hem naar het aanvalsvak, waarmee het pleit dan eindelijk was beslecht.

Zo kreeg het naar adem happende publiek in Driebergen na de gezapige eerste helft toch waar voor z’n geld. De sluiproute naar de Korfbal League wordt voor Dalto nu wel een heel lastig verhaal, maar keer op keer weet de ploeg van Adriaan van Dijk en Mariska Veldheer zich op te richten, dus DVO zal op z’n hoede moeten blijven. Maar voorlopig ziet het er goed uit voor de Bennekommers, die overmorgen in een ongetwijfeld stampvolle DVO/Accountor Hal de klus af kunnen maken.

Bekijk hieronder de samenvatting van deze ongelofelijke wedstrijd, inclusief reactie van Fleur in een soort stilte na, én voor de storm van komende zaterdag, waar ze alvast een beetje op vooruitblikt.

Verder nagenieten van deze wedstrijd kan via deze media:

• “DVO wint thriller” – Ede Stad
• “Kansen op Korfbal League Dalto weer kleiner” – RTV Utrecht
• De hele wedstrijd terugzien: