Vandaag staat DVO/Transus met de junioren en senioren in de zaalfinale. Nogmaals: vandaag staat DVO/Transus met de junioren en senioren in de zaalfinale. Oké, nog één keer dan, voor de zekerheid: VANDAAG STAAT DVO/TRANSUS MET DE JUNIOREN EN SENIOREN IN DE ZAALFINALE.
Nee, caps of niet, hoe vaak je het ook opschrijft, het blijft wat onwerkelijk. Tuurlijk, vorig jaar stonden we in de Ereklasse-finale. En ja, iets daarvoor grepen we in Ziggo Dome met de A1 naast het zaalkampioenschap. En zeker, daarvoor waren er al veldtitels in de jeugd. Maar met twee teams naar het mythische Ahoy… dat is andere koek. Dat zijn de grootste korfbalwedstrijden ter wereld. In de grootste ambiance.
De tegenstander bij de Korfbal League-finale woont bijkans in de Rotterdamse korfbaltempel. Voor hen is dit geen andere, maar doorsnee koek. Veel factoren maken de verliezend finalist van vorig jaar nu weer favoriet. Gepokt en gemazeld, gelouterd en gelauwerd, hebben ze de ervaring van al die gespeelde finales. Ze werden ook ruim eerste in de competitie. En ze hebben geen derde wedstrijd in de benen.
Maar de ploeg van Richard van Vloten en Marc Verberk heeft een bepaalde flow te pakken. Van een enorm pak slaag in de eerste play-off, via een wat wisselvallige tweede, naar waarschijnlijk de beste Korfbal League-wedstrijd die DVO als club ooit heeft gespeeld, gezien de weerstand én het moment waarop het moest gebeuren.
Er is enorme dadendrang, en toch ook geduld. Er is gif, maar ook controle. Er is stugge discipline, maar ook veerkracht. Er is drift in de aanval, er is bijten in de verdediging, er is rammen onder de korf. Alles is er. En in balans.
Nu nog het niveau zien aan te tikken in voor ons totaal nieuwe omstandigheden. Maar met ervaringsdeskundige Barbara Brouwer in het veld en twee winnaars als het om (hoofdklasse)finales gaat erbuiten, gaat dat goedkomen.
Voor de junioren is het als gezegd wat korter geleden dat ze op een podium als dit stonden. Niet voor niets is DVO een club met een florerende jeugdopleiding. Sinds de eerste titel in 1991, hebben we nog wel wat bekers naar Bennekom gebracht met onze B1 en A1. Maar om in het voorprogramma van de eigen hoofdmacht in Ahoy te staan, dat is toch wel een ultiem scenario.
Uit de ploeg van Lars Pieper en Manon Maasland straalt ook de nieuwe werkelijkheid. Waar we altijd wel beschikten over goede schutters en deftige percentages konden overleggen, werd de finaleplaats van A1 net als bij het eerste behaald met fanatiek duelleren en intensief, geconcentreerd verdedigen. En een ongekende wil om te winnen.
Sinds de nu al legendarische dinsdagavond, waarop we verspreid over het land toch eensgezind twee teams aanmoedigden, is de aandacht voor onze club geëxplodeerd. De media komt uit alle hoeken om ons verhaal te vertellen, elk met hun eigen draai eraan.
Die van Kees Vlietstra is natuurlijk weer het knapst. Vanuit zijn ‘herinneringsbalkon’ (prachtig woord, jatten we gewoon even) heeft hij weer raakgeschoten met een column die nog wel tien keer zo lang had mogen zijn. (Schoten hijzelf en zijn cluppies ook maar zo vaak raak.)
Het verhaal van de grote, gemoedelijke, beschaafde dorpsclub die eindelijk eens, Door Vriendschap (of Vechtlust, of Veerkracht), inderdaad de weg omhoog vond, hoeft hier dus niet weer te staan (al staat hij er stiekem al een beetje). Lees de kranten, luister naar de radio, kijk naar de regionale en landelijke televisie. En praat met elkaar, door alle generaties heen. “Mijnheer, vertel nog eens hoe het was, toen die ene keer, met Jossie nog als A-junior.”
Nee, dat verhaal hoeft hier niet te staan. Beter is om deze beschouwing met een oproep te beëindigen. Want voor het eerst gaan we schitteren op het állerhoogste podium. Tienduizenden mensen gaan onze groen-witte furie over het veld en in de tribunes zien razen. Live in Ahoy, of via alles wat vandaag de dag technologisch mogelijk is.
Natuurlijk heeft de ‘buitenwereld’ al een indruk van onze familie. Door bijvoorbeeld onze livestream (die ook weer een mooie bijdrage gaat leveren aan de Ahoy-uitzending) tot de eindeloze stroom foto’s en filmpjes op social media van onze Hulligans, is het voetlicht waarin we staan de laatste jaren steeds groter geworden.
Wat daarin te zien is, is nog maar een heel miniscuul klein topje van een ijsberg aan werk dat de laatste jaren, maanden, weken en ook dagen is verzet. Het is echt een kollosale en collectieve inspanning geweest om te komen waar we nu staan. Maar wat er vandaag staat te gebeuren, dat overstijgt alles.
De oproep luidt daarom zo: laat iedereen zien wie wij zijn, wat we kunnen en waar we als DVO voor staan. Wat er morgen sportief ook gebeurt – draag het met waarde. Borst vooruit, kop omhoog en daarop onze gamefaces. Geschminkt of niet, rimpels of babyhuidje, huilend van teleurstelling, of van puur geluk, toon het in alle oprechtheid. De ware gezichten van ons moderne DVO.
Tot in Ahoy.
Groen-wit is onze glorie!
Programma:
12:30 A-Jeugd Finale: DVO/Transus A1 – PKC/Vertom A1
16:15 Kenonz Korfbal League-finale: DVO/Transus – PKC/Vertom
Lees/zie ook:
Een mooi moment om op het grote scherm naar Bennekom te kijken, waar DVO A1 begon te winnen van Fortuna A1. In de absolute eindfase kwam Fortuna nog op 14-13, maar Noah Koers gooide de wedstrijd definitief in het slot. Terwijl de DVO-supporters in Delft de klok in Bennekom aftelden en de eerste Ahoy-finale van de avond vierden, was DVO goed uit de kleedkamers gekomen. Brouwer had met een dubbelslag voor het eerst een gat van vier op het scorebord gebracht. Enige onrust sloop toen in de Fortuna-Hal.
