36-22 klinkt als een behoorlijke afstraffing, maar het geeft toch wel een vertekend beeld van de wedstrijd tegen PKC/SWKGroep. Na tien minuten in de tweede helft stond het namelijk nog 19-17 en pas daarna gingen bij de koploper de remmen los. Of beter gezegd: gingen de ballen vallen. Want waar PKC zoals we gewend zijn vanaf minuut één weer een enorm aantal pogingen wist te creeren, sprongen wij met de onze wel een stuk effectiever om. En die efficientie is wel prettig gezien het affiche van morgen.

Ook prettig was dat Brent in Papendrecht weer wat minuten maakte en wie weet wat zijn inbreng zaterdag gaat zijn. Misschien wel hetzelfde als vorig jaar, toen hij ons in de slotseconden naar een 26-26 gelijkspel schoot. Claire van Oosten had toen trouwens nog de winnende in haar handen, maar haar korte schotje ging mis. Niet veel later in het seizoen kreeg ze haar zware blessure en hoewel we haar natuurlijk niet onnodig moeten triggeren, haalt ze dit seizoen nog niet de geweldige percentages van voorheen. Ook die andere topper in wording – Daan Preuninger – begon wat moeizaam aan het seizoen, maar die begint zo langzamerhand wel een beetje los te komen. Verder is Fortuna aanvallend niet heel veel anders dan voorheen, met dus dezelfde – relatief lage – percentages.

Nu zijn hoge percentages ook weer niet per sé nodig als je ziet wat voor een luchtmacht er neerstrijkt in Bennekom, maar het is wel de voornaamste reden dat Fortuna niet hoger op de ranglijst staat. Segaar, Reijgersberg en Maltha torenen hoog boven de rest uit, zowel letterlijk als figuurlijk als we kijken naar het aantal ballen dat ze afvangen, maar het houdt ook een keer op natuurlijk.

Dat is voor Fortuna-coach Ard Korporaal al heel lang een gegeven. Maar vorig jaar eindigde Fortuna nog onder ons en nu staan ze één puntje achter LDODK, dus wat is er veranderd? De terugkeer van Reijgersberg is natuurlijk prettig, maar sinds de komst van Korporaals nieuwe collega Damien Folkerts zit er nog een ander nieuw element in het spel van Fortuna. Een soort offensief-defensief element. Want wie de Korfbal. Update van een paar weken geleden zag, met ‘onze’ Jessica Lokhorst en Eva van der Zon, die hoorde daar dat ze het in Delft maar wat leuk vinden om tegenstanders “door het hele vak te jagen”. Veel storen aan de buitenkant, bedoelen ze dan, om zo de schotklok mee te krijgen en de pogingen lastiger te maken. Lastigere pogingen moeten geforceerd genomen worden, en geforceerde schoten leiden dan weer vaker tot verdedigende rebounds. Korporaal en Folkerts, die we met z’n eeuwige tablet kennen van z’n statistische analyses bij de livestreams in Ziggo, hebben dat goed gezien.

Dat betekent dus alles op alles zetten om 1) onder die druk vandaan te komen, 2) vol die reboundduels aan te gaan en 3) het rendement halen dat we de afgelopen weken hebben laten zien. Gelukkig kunnen onze spelers weer rekenen op het trouwe thuispubliek en de noodgedwongen thuisblijvers op een stream in optima forma (waarbij ook het tweede zal worden gestreamd):

Natuurlijk is de wedstrijd ook weer via de andere kanalen te volgen:

Het programmaboekje

Jalimatch

KNKV (en de app)

Het laatste woord is aan Jeroen:

Groen-wit is onze glorie!

Van een winstpartij tegen Blauw-Wit (A) naar een uitwedstrijd tegen PKC/SWKGroep. Als je daar heen gaat met al te veel illusies, dan kan het warme bad van deze week zomaar uitlopen op een koude douche. Scorebord-journalisten wrijven stiekem in hun handjes, want “Blauw-Wit won vorig jaar de playoffs van PKC!”, maar realisten weten ook wel dat winnen in Papendrecht eigenlijk een droom is. Zoals die twee partijen die Blauw-Wit won, ook dromen waren.

Moeten we dan alle hoop voor morgen laten varen? Natuurlijk niet! Want naast punten is er nog veel meer te halen. Alleen al goed weerstand bieden tegen de sterren van PKC zou al iets waard zijn. Het goede teamgevoel van de afgelopen twee weken vast zien te houden of zien te versterken, ook dat is al iets om vol voor te strijden.

Het is de kunst om wedstrijden als deze zodanig aan te vliegen dat je ook zonder resultaat met een goed gevoel aan de terugweg kan beginnen. Onze Ben zal ongetwijfeld alles uit z’n spelers persen in de hoop op een stuntje, en zo hoort het ook, maar zal toch ook gewoon al die PKC’ers zien verschijnen die onder zijn hoede van talenten tot sterren evolueerden. Zo ver zijn de meeste van ons nog niet. Maar ze komen eraan! En dus kunnen we PKC misschien ook een beetje zien als spiegel van onze eigen toekomst. Ze zijn niet voor niets wit-groen.

En ja, misschien zakt PKC eens door de ondergrens, of doen Danny en Nadhie hun telaatkomen nog eens dunnetjes over, of vergist Richard zich drie keer in de thuiskorf. Daar hebben we geen controle over. We kunnen wel vol overtuiging ten strijde trekken zoals we dat tegen Blauw-Wit deden, onze schouders ophalen bij een tegenslag en nog maar eens extra geven en na een warme douche met een tevreden gezicht huiswaarts gaan. Bonuspunten of niet!

Jullie hadden trouwens nog een reactie te goed over afgelopen zaterdag. Die, én de voorbeschouwing van Jeroen en Marvyn, bekijk je hieronder:

Komt deze middagwedstrijd je niet goed uit, maar wil je alsnog een oogje in het zeil houden? De welbekende kanalen:

Jalimatch

KNKV (en de app)

Het leek een beetje op niemandsland, de negende plaats waarop DVO/Accountor zich terugvond na de belangrijke winstpartij op Avanti/Flexcom. Want de twee in Pijnacker behaalde punten zorgden ervoor dat DVO vier punten voorsprong had op plek tien, en evenzoveel achterstand op plek acht. Bovendien is het onderlinge resultaat met KCC/SO natural nauwelijks te repareren, dus moet DVO vijf punten zien goed te maken op de best presterende promovendus.

Met het optreden tegen nummer drie Blauw-Wit is DVO in ieder geval goed op weg. Veel energie, interactie met het publiek en bovenal heel veel strijd werden de Amsterdammers in verlegenheid gebracht. Zeker niet ongunstig was daarbij het ontbreken van Momo Stavenuiter. Barry Scheps topschutter én toprebounder zat ziek thuis en miste daardoor voor de tweede keer in drie jaar tijd de uitwedstrijd bij DVO. Saillant, maar voor Schep zat er niets anders op dan Mike van de Reep op de plek van zijn international te posteren. Bij de thuisploeg dezelfde basis als vorige week, met Brent Struyf wel in tenue aanwezig. Mocht hij nodig zijn.

Het ging direct hard met de goals. Een handigheidje van Koen van Roekel onder de korf, Peter Scheek van afstand en Marloes Frieswijk met een goede doorbraak zorgden nog voordat de tweede minuut in ging voor een lekker doelpuntrijk begin. Dennis Brunt knalde droog 2-2 binnen, maar werd niet veel later al naar de kant gehaald. Scheek scoorde binnen tien minuten vier maal en dat was Ben Crum wat te gortig. De meester greep direct in door bij een 6-6 tussenstand Marvyn Toonen te brengen. Die had geëxcelleerd bij de reserves (opvallend eenvoudige zege voor DVO/Accountor 2 op RKL-koploper Blauw-Wit 2).

Het was Toonen die DVO met z’n eerste poging weer op voorsprong bracht: 8-7. Er ontspon een aantrekkelijk duel waarbij de bezoekers voor rust wat vaker aan de goede kant van de score zaten. Even schrikken was het wel toen Mike van den Reep een goede doorbraak moest bekopen met een frontale botsing met Toonen. De volle medische time-out was nodig om het bloeden te stelpen.

Het was uiteindelijk toch DVO dat ging rusten met een voorsprong. Uitblinkster Fleur Hoek – zij scoorde zevenmaal en hield Loraine Vissers in toom – tekende voor de 14-13 ruststand. Opvallend was het matige schieten van Frieswijk. Zij bleef van grote afstand aanleggen, maar het artillerievuur leverde niets op. Marijn van den Goorbergh had bovendien goed het zicht op de bewegingen van Marc Broere en overpowerde hem bij vlagen onder de korf.

Terug uit de kleedkamers schoot Broere wel  koeltjes 14-14 binnen en even gingen de gedachten terug naar een paar jaar geleden. Toen liet de goalgetter een matige eerste helft opvolgen door een geniale tweede: negen goals. Het tegenovergestelde gebeurde echter, want met nog 10 minuten te gaan werd Scheek vanuit het andere vak op de plek van Broere gezet.

Dat was nodig ook, want DVO had de teugels stevig in handen genomen. Op 18-16 compenseerde Toonen eerst een door Andrés gemiste strafworp en vervolgens schoot hij ook onberispelijk de 20-16 binnen. Blauw-Wit toonde daarop hun winnaarsmentaliteit en knokten zich via met name Tess ten Pas terug tot de 22-22 van Scheek, na een prachtige assist van Mostard achter de rug langs. Brent Struyf was nog ingevallen om Toonen wat adempauze te geven, maar zijn rentree bleek kortstondig en leverde alleen een mooie kans voor Andrés op achter de korf, maar de Catalaan miste. Toen Toonen wat hersteld was, zette Crum hem er weer in.

Scheeks 22-22 werd direct beantwoord door Van den Goorbergh van grote afstand. De international was in deze fase ook verdedigend van grote waarde met enkele cruciale onderscheppingen in zijn één-tegen-één duels met Scheek. Ook Hoek pikte er een paar belangrijke ballen tussenuit en corrigeerde bovendien met een mooi schot Vissers’ doorbraak voor 23-23 die ze had moeten toestaan.

Er was toen nog een minuut te spelen en balbezit was voor Blauw-Wit, maar die verkwanselden hun aanval en uitgerekend Álvarez zorgde voor de verlossende twee verschil. Niet van afstand, maar van onder de korf, waar hij veel afvangend werk had verricht. Een heerlijk steekpassje van Toonen over een meter of vijf zette Álvarez vrij onder de korf en dit keer was het raak. Het was zijn enige treffer van de avond, maar wel de meest bejubelde van alle Bennekomse doelpunten.

Zie ook:

• “Geloof en vertrouwen weer terug bij DVO” – Ede Stad
• Statistieken – Korfbal.

Hele wedstrijd terugkijken: